Apalina

17 oktober 2017 - Apalina, Roemenië

Vanmorgen begint de dag alweer vroeg. Al rijdend naar het kantoor van stichting Phoneo eten we ons ontbijtje. Om iets over achten zijn we samen met het team van Phoneo om de dag te beginnen met gebedstijd. Eerst met verschillende leden van het team kennis gemaakt en met enkele studenten van de bijbelschool. Daarna bespreken we welke gebedspunten er zijn. Een aantal problemen worden besproken die voor komen in Apalina en Petelea. Gezinnen waar kinderen alleen zijn in huis (waaronder een baby) en niet helemaal duidelijk is waar de familie zit. Maar de baby ligt waarschijnlijk al even in zijn eigen vuil... een gezin met 9 kinderen waar er schurft is en de ouders elders aan het werk zijn dus wie neemt de verantwoordelijkheid? enz... zoveel trieste gevallen...
Na samen zingen, bidden en lofprijzen gaan we de dag weer in. Kunnen we dag weer aan. We hoeven het niet alleen te doen. We bespreken samen met degenen die in Petelea de leiding hebben hoe we het donderdagmiddag gaan doen. Daarna halen we wat drinken en wat lekkers voor de vrouwenmiddag in Apalina.

Om 13 uur zijn we in Apalina en nadat alles klaar staat gaan we de wijk in. Waar we vrouwen zien vragen we hun of ze naar het programma komen. Veel vrouwen hebben het echter druk met schoonmaken, op de kinderen aan het passen enz. Afwachten dus. Wat een bouwvallen staan er tussen maar ook mooie huisjes.vrouwen die hard aan het werk zijn, mannen die lekker op een bankje zitten met soms een enorme stereo... er is nog zo veel te doen hier. Onderweg wordt een teamlid aangesproken door een man op niet zo'n heel vriendelijke toon. Hij is ergens heel duidelijk niet helemaal mee eens. Best lastig om dan goed te reageren zodat het niet uit de hand loopt. Dat doet best wel wat met de teamleden.

Even later komen er inderdaad wat vrouwen binnen. Kinderen staan er genoeg buiten de poort die naar binnen willen maar helaas is er voor hun dit keer geen programma. Met de vrouwen die aanwezig zijn hebben we een goede en gezellige middag. Ze genieten er van, een oud vrouwtje is supertrots op zichzelf dat ze helemaal zelf een armbandje heeft gemaakt. Een ander is weer blij met de zeepketting die ze heeft gemaakt. Ondertussen maken we contact met hun. Soms zonder vertolken maar soms ook met vertolken begrijpen we elkaar. Ik heb nog even gesproken met de moeder van Alexandru. Hij heeft inmiddels de 2e operatie gehad waarbij het hele gezwel verwijderd is. Hierna zal moeten blijken wat het vervolgtraject is. Als hij goed genoeg is mag hij morgen misschien naar huis. Nu was ze samen met haar jongste zoontje van circa 2 jaar (nakomertje) een zeepketting aan het maken. Hij wilde er zelf ook 1 maken. Dus samen nog even zitten knutselen. "Kan zelf wel" is hier ook heel normaal op deze leeftijd. En als je niet mag doen wat je wil doen gooien we het drinken om. Met als gevolgen de zeepjes in het drinken en over mijn broek. Ach, ook dat is herkenbaar. Om half 4 nemen we weer afscheid. Ze zijn superblij met hun verzorgingspakketje en met de shawl. Zo mooi om te zien! "Eci o comoata" (je bent een schat... je bent waardevol betekent dat) mogen we ze meegeven. We mogen ze de zegen en liefde van God meegeven. Een oude oma, die niet mee wilde knutselen maar er gewoon bij heeft gezeten, schieten de tranen in de ogen en als ik haar omarm begint ze te huilen.... ja, dan schieten bij mij ook wel de tranen in de ogen. Zo'n klein gebaar met zo'n groot gevolg. Hoe mooi is dit dat we dit mogen mee geven. Ook al verstaan we elkaar niet, het is goed.
Nadat alles is opgeruimd gaan we naar het huis van Pauline in Jabenita. Gezellig samen barbequen met het gehele team van Phoneo. We kunnen uitgebreid kennismaken met elkaar, horen elkaars verhalen. Na een gezellige tijd en veel lachen rondom het kampvuur vertrekt iedereen weer naar zijn eigen plekje. Nagenieten van deze dag en uitrusten voor morgen. Het was een indrukwekkende dag, met gezellige momenten, samen lachen maar ook samen het delen van moeilijke problemen en verdrietige momenten.

Foto’s

3 Reacties

  1. Ma:
    17 oktober 2017
    Voldaan gevoel.mooi dat jullie die vrouwen met zoiets kleins een fijne dag kunnen geven.slaap lekker en morgen weer een beetje geluk brengen in hun trieste bestaan.
  2. M. Mateboer:
    17 oktober 2017
    Lieve Alien, in de hoop dat de mail nu lukt wensen we jou fijne dagen toe, waar je wat voor anderen kunt betekenen. Gods zegen en liefs van ons.
  3. Marthilde:
    18 oktober 2017
    Zó, daar liggen veel hulpvragen joh! Ik schrik van die onmacht van gezinnen om de boel draaiende te houden. Baby in eigen vuil? Schurft....
    Wat verdrietig...
    Sterkte deze dagen! In Jezus naam uitreiken naar de ander!