Klussen!

Of ik zin had om te klussen in het "nieuwe" huis van Ilja in Roemenië... Ach ja, waarom niet. Mijn uren zijn nog niet op van vorig jaar dus wat let me. Kan ik gelijk de komende werkvakantie doornemen en misschien alvast wat dingen kortsluiten. En misschien Sonia bezoeken. Uitkijken dat ik niet alles vol plan, ik kwam om te klussen.

En zo zit ik hier dus op maandagochtend om half 8 op vliegveld Eindhoven. Ik ben er toch echt niet voor gemaakt, dat vroege opstaan. En dan ben je mooi op tijd, is het vliegtuig vertraagd met bijna een uur. Hoe dan... zo vroeg in de morgen al?!

Maar goed, ik heb een zitplek bemachtigd op het vliegtuig en nestel me op het bankje, lekker met een latte macchiato voor mijn neus om langzaam wakker te worden. En een boek op schoot (Hoogslim  van Steven Verhorst). Geen verkapte reclame hoor. Eerst maar eens lezen. Wie weet krijg ik deze vandaag wel uit (298 bldz).

Ik hou van mensen. En ik hou van boeken. En soms heb je van die momenten dat je moet kiezen. Voor nu schuif ik dus mijn boek opzij en ga bij Anne zitten. Zij reist ook naar Reghin en is sinds een half jaar werkzaam bij stichting Phoneo. Maar eenmaal in de rij bij de gate dwalen mijn gedachten weer af naar het boek. Helemaal als ik buiten in de druilerige regen sta. Gelukkig onder een afdakje, dat wel. Nog even, dan kan ik heerlijk op mijn stoeltje bij het raam gaan zitten (yesss, het mooiste plaatsje in een vliegtuig) en me terugtrekken in mijn boek. 

Ik zit. Installeer me met een fles water, broodjes en mijn boek in de stoel, straks nog maar een bakje koffie er bij. Wie doet me wat. Komende uren ben ik van de wereld met mijn boek en nu zelfs letterlijk 😉.

En dus zonder koffie want ze hadden geen warm water. Evengoed toch heerlijk gelezen. Eenmaal op het vliegveld snel door naar de bus. Die was wat later dan gepland. Anne vond het maar niks, "staan we aan de goede kant?". Aangezien mijn talenknobbel niet groot is, is mijn roemeens dus ook niet mijn sterkste kant dus iedereen vragen wordt het vaak ook niet. Gewoon wachten dus. Komt tijd, komt een bus zullen we maar zeggen.

En die kwam, een klein busje dus. Lekker volgepropt, broeierig warm en geen zitplek meer. Ja hoor, we (de stichting) hebben gereserveerd, toch?? Maar goed, ik sta in de bus dus ga er niet meer uit voor ik in Reghin ben ;😜. 'T is maar dat je het weet... Het eerste deel van de 2,5 uur durende reis gestaan, dus van lezen kwam niet veel. Maar daarna afwisselend genoten van de natuur, het boek en gesprekken. 

Bij aankomst op het busstation (we hadden eigenlijk net zo goed eerder uit kunnen stappen, dan was het maar een klein stukje geweest om te lopen en hadden ze ons niet op hoeven te halen. Maar nu heb gezellig met Ilja gegeten en even bijgekletst. Daarna nog even boodschappen gehaald voor morgen en mijn kamertje heringericht zodat ik lekker lui in bed kon zitten lezen (ik zal alles netjes terug zetten hoor). 

En dan nu: LEZEN... bakje cappuccino en dan vroeg naar bed.

Speciaal voor Wim D. nog een apart verslag: ik heb vandaag gereisd van huis naar Reghin. Heelhuids aangekomen. Zo kort genoeg 😜? O, ik had het zeker bovenaan moeten zetten? Dan had je de rest niet eerst hoeven lezen. Sorry, volgende keer beter...