Verpleegkundige of dokter...?

Na een heel kort nachtje (ik had veel te overdenken en tegen mijn eigen negatieve gedachten te vechten), ging om 7 uur de wekker. Wat is het dan fijn om te ontdekken dat je je sores bij God neer kan leggen in een uur van gebed. Daarna hadden we een meeting met het team op kantoor (van de kerk). Dit keer deelden we allemaal een tekst die belangrijk was voor ons. Zo mooi om dan even blik te mogen werpen in elkaars leven. De  problemen die men ervaart of heeft ervaren, de mooie momenten. Dat bindt heel erg samen. Na een kort praktisch overleg, ging iedeen uit elkaar. Gina, Sandra, Diane en ik bleven nog even om de vrouwenochtend/middag door te spreken. Zo bijzonder om te merken dat we hetzelfde van God op ons hart hebben gekregen om te doen! We gaan tasjes versieren en omdat we er nu toch zijn, ook maar gelijk een soort van high tea. Om gezellig samen te zijn, te laten zien dat ze het waard zijn. We hebben er allemaal heel veel zin in! Daarna ga ik met Gina naar Petelea om naar Doina en haar wond te gaan kijken. Vannacht heeft het geregend dus het is één glibberige modderbende. Onderweg komen we een paar vrouwen tegen die nog wat vragen en warempel, daar loopt Doina te sjouwen met een zware tas boodschappen (mannen doen dat hier niet), op slippers met in haar andere hand een stok om op te leunen. Dus de boodschappen nemen we over en met ondersteuning van mij glibberen we naar haar huis (eerst een stuk omhoog en dan weer naar beneden). Ze is blij dat we komen. Eenmaal bij haar thuis zegt ze dat het goed gaat met haar been. Vervolgens laat ze mij allemaal potjes zien wat ze gebruikt. Ze wisselt het dus blijkbaar af met de verbanden die ze van mij heeft. En doordat de windsels al op zijn, zitten er oude lappen omheen. We krijgen niet goed boven tafel wat ze nu precies doet, maar het klinkt als om de 2 uur(🙈). De wond ziet er vrijwel hetzelfde uit, misschien iets beter maar dat zal ook wel even duren. Gina probeert na de wondbehandeling wat uit te leggen, maar kan zo gauw niet op het woord wondverpleegkundige komen. Dus zegt ze dat ik dokter ben, met veel verstand van wonden (in het roemeens dan hè). Nou, je had die ogen moeten zien van Doina! Hahaha! Dokter! Ze rolden er nog net niet uit. Ik was dokter en kwam naar haar! Ze excuseerde zich... de dokter... ze bleef het maar herhalen. Gina vroeg zich af of ze het wel had mogen zeggen. We moesten allebei erg lachen en de tranen stonden in onze ogen. Het maakte nu niet meer uit wat ik zei, alles werd voor zoete koek geslikt. Ze kwam gelijk met de ontslagbrief van het ziekenhuis. Met heel haar doopceel en medicijnen, bloedonderzoek enz. Tja, als je dokter bent dan kan je ook roemeens lezen toch? Ik kon er wel wat uithalen, een beetje de grote lijn. Maar gezien hoe het nu ging en wat ze er nu allemaal op deed en het verband er erg snel door ging toch maar eens overleggen met mijn collega's uit Nederland. Misschien hebben zij nog iets simpels wat we kunnen doen en hier ook te krijgen is. En misschien dat ik nog wat materiaal los kan peuteren;). Je weet maar nooit. En o ja, als ik dan toch dokter ben, dan kan ik ook misschien iets regelen voor de incontinentie... echt, we hebben even later om het hoekje staan brullen van het lachen. En dan is Gina mijn assistente.  We zijn allebei bevorderd! In 1 middag. Hoezo een opleiding doen van jaren? (Sorry voor als er artsen mee lezen, ik hoop dat jullie snappen wat ik bedoel). Wat hou ik toch van deze mensen. Zo dankbaar met iets simpels. Dan op naar Adapost om daar verder te helpen.
Richard en Hoini zijn er nog niet dus begin ik vast met het schoonmaken van de bovenste keukenkastjes en de koelkast (die echt heel erg stonk! Wat voor bruin spul er in lag was niet meer te herleiden). Daarna geholpen met de kleding sorteren zodat ze op stapels in de kast konden. Diane was verf aan het halen voor de nieuwe plinten (ongeschaafd vuren houten latjes). Dus eerst maar iets schuren, dat hoefde niet maar als ik dat graag wilde dan mocht ik dat wel doen. Daarna vast wat latjes geverfd, in de grondverf zetten doen ze hier blijkbaar niet. Tegen 6 uur naar het pension gelopen, ik moest ook nog eten koken. Om 19 uur hadden we met nog een stel afgesproken om samen wat te verven, lekker een gezellige crea-avond. Al met een al een bezig maar heel gezellig en leuke dag gehad. Ik heb nu al weer zin in morgen!