En daar zijn we dan weer

Na een rustige start vanmorgen zijn we om 7.15 uur vertrokken. Dat werd dus file rijden bij Antwerpen maar na 3 uur rijden waren we dan toch op het vliegveld van Brussel-Charleroi beland. Om 12.45 uur vertrok het vliegtuig en 2 uur later stonden we in Roemenië, toch iets sneller dan we dachten. Hier is het 1 uur later. Eenmaal geland en met de loodzware koffers (en ja, we zijn vrouwen maar deze koffers waren echt zwaar 32 kg en ruim 20 kg maar een onhandig formaat als je nog meer mee hebt...) was het nog even wachten op degene die ons naar het kantoor van de autoverhuur zou brengen. Zo galant als deze man was! Hij zou voor de koffers zorgen;) hij zal wel gedacht hebben: typisch vrouwen met zoveel bagage. Dat dacht de man van de autoverhuur ook. Hij zou ze uit het busje halen voor ons. Dat hoorde toch echt. Maar verder dan het trapje kwam hij niet en nadat hij de auto had voorgereden mochten we toch echt zelf de koffers er in zetten. Hahaha...
Vanaf het vliegveld was het nog 2 uur rijden naar Reghin. En ja, we zouden Roelie en Aluen niet zijn als dat weer net anders gaat. Onderweg in een dorpje gestopt voor wat boodschappen. Maar veder dan droog brood, een stuk kaas en een plak worst (gesneden in 2 plakken want we waren met zijn 2-en tenslotte) en wat drinken trokken we verder. Ergens buiten een ander dorpje worden we aangehouden door een politie met alarmlichten. Geen flauw benul met wat er mis zou kunnen zijn, deed ik het raampje opsn. Nadat hij ontdekte dat we geen roemeens konden spreken zuchtte hij eens diep. "Stop, train" en met een gebaar van 2 vingers naar zijn ogen wijzen en vervolgens een gebaar van verfrommelen en dood... dat laatste werd meerdere keren herhaald... nog een diepe zucht. En nadat ik beloofd had de volgende keer toch ècht te stoppen bij een stopbord (ook al steekt er op dat moment van alles over dus er komt echt geen trein...) mogen we doorrijden. We hebben echt geluk gehad blijkt later, want normaal zou in Roemenië ik mijn rijbewijs 3 maanden kwijt zijn geweest... volgende keer toch maar echt doen. Dus daarna maar heel netjes en overdreven gestopt bij elk stopbord die we zagen. Maar we hebben wel lol gehad;)
Eenmaal in Reghin Ilja en Pauline (van stichting Phoneo) ontmoet. Omdat het ondertussen etenstijd was (19 uur), zijn we lekker met zijn vieren gaan eten. Na weer wat bijgepraat te zijn, zijn we naar het gastenverblijf gereden. We verblijven in het blauwe huis, een gastenverblij van de stichting. En hele eigen verdieping voor ons samen. Het schijnt buiten erg mooi te zijn, maar buiten is geen lamp te bekennen en aardedonker dus dat wordt morgen even de buurt verkennen. We zitten vlak bij Suseni, iets buiten Reghin. Maar waar moeten we nog uitzoeken. We zijn nu gewoon Ilja gevolgd. Nu even lekker relaxen en zo de spullen voor morgen bij elkaar zoeken. We hebben er zin in!