Het aftellen is nu echt begonnen...

Nog even en dan is het zo ver. Eindelijk, waar we zo naar toe leven: contact maken met mensen die zo buiten onze maatschappij staan. Dat we mogen laten zien dat zij er ook mogen zijn. We kunnen haast niet wachten, was het maar zo ver...

Afgelopen week hebben we heel wat shawls, tubetjes, flesjes, tandenborstels enz ontvangen. Ook kregen we een mooi bedrag binnen met de collecte. We waren er stil van! Natuurlijk moesten er ook pakketjes gemaakt worden van alle spullen, Gelukkig wilde Tineke ons daar mee helpen, ze heeft er heel wat uurtjes in gestoken. En met een kaartje er aan met een roemeense wens er op. We waren er erg blij mee! 

Ondertussen is de man van Juzi als het goed is opgenomen in het ziekenhuis en geopereerd. Hij heet Alexandru en is 22 jaar. Dit keer zal er weefsel worden weggenomen voor verder onderzoek. De moeder van Alexandru heeft de verzekering betaald. Maar dat betekent nog steeds dat er meerdere kosten komen, want ze zullen ondanks de verzekering toch delen van de opraties en dergelijk betaalt moeten worden. Alexandru, Juzi en hun dochtertje Aiana Elisa wonen bij de ouders van Alexandru. Daar wonen ze samen in een 1-kamer woning. Dat betekent dat je echt alles samen moet doen, geen privacy of niks. Ze leven alle vijf momenteel van de kinderbijslag die ze krijgen, dat is €50,00 per maand. Het kan zijn dat de vader van Alexandru ergens nog iets verdient, maar zo'n ziekte is altijd een grote aanslag voor een gezin. Dat de moeder nu dus de verzekering heeft betaald, dus zullen ze nu zeker niet veel meer hebben. 

We gaan nu kijken of de operatie kunnen betalen als we in Roemenië zijn, we willen dan in het ziekenhuis Alexandru bezoeken (als we toestemming van het ziekenhuis krijgen) en dan de dokter daar direct betalen. Anders gaan we het via de stichting regelen. Het geld wat dan overblijft geven we dan in beheer bij de stichting zodat daar evt volgende onderzoeken, behandelingen of operaties van betaald kunnen worden.

De planning voor volgende week is ook binnen. Zo gaat het steeds meer leven. We zetten nog even de laatste puntjes op de i, pakken de koffers in (hopelijk krijgen we er alles in!)