Van alles wat...

Plannen zijn er om veranderd te worden, toch? Omdat het regende zijn we ipv lopend maar met het busje naar kantoor gegaan. Beter dan een half uur in de regen lopen;)

Op kantoor druppelt het hele team naar binnen. Tijdens een bakkie koffie bespreken we wat er allemaal gedaan moet worden, punten waarvoor we kunnen danken en die zorgen geven. Op de school in Petelea zijn er wat problemen geweest tussen kinderen onderling waarbij de docent niet aldoor ingreep.  Of op het "verkeerde" moment keek waardoor dingen anders leken. Wat vervolgens problemen opleverde voor kinderen. Op die school zitten alleen zigeunerkinderen. Maar toch is ook daar onderling wel strijd, met name tussen de wat rijkere en de arme zigeuners. En de armere delven daarbij dan toch vaak het onderspit. Er wordt gevraagd daarvoor te bidden. Ook praktische zaken worden doorgenomen. Daarna stroomt het kantoor weer leeg. Ilja en ik gaan in de kelder kleding sorteren. Voor de zomer is er onverwachts een lading kleding gebracht en door de vakantie staat er nog steeds. In de vakantie is het erg druk voor het team, want dan is het zomerkamp en komen er ook allerlei groepen om te helpen. En daarna hebben ze zelf ook vakantie gehad. Alles staat in de weg dus het is een leuke uitdaging. Sommige kleding is netjes gesorteerd in de dozen maar bij sommige dozen zit alles door elkaar. "Onbruikbaar" materiaal wordt er uitgevist en in een doos apart gezet.  Daar wordt later nog een keer naar gekeken. Dus we zijn best even bezig. Na wel tig dozen komt er schot in de zaak. Uiteindelijk staat alles netjes gestapeld: een deel voor Apalina, voor Adapost, Petelea, kinderkleding deels al in de rekken, tassen apart enz...

Appjes gaan de deur uit zodat iedereen weet wat ze waar kunnen halen. Nog even vegen en we trekken tevreden de kelderdeur achter ons dicht. Inmiddels is het al tegen enen, dus eerst maar even samen ons broodje eten. We praten over hoe het nu gaat,  met elkaar enz. Ook hebben we het nog over een werkvakantie. We willen graag een diaconale jongerenreis organiseren voor (als het lukt) volgend jaar. Als we met een grote groep komen wordt het misschien lastig, maar ze heeft van een amerikaanse groep heeft ze nog niks gehoord. Dus als zij niet komen dan zouden wij kunnen komen (dus nu stiekem hopen dat die niet komen😉). Wat zou dat mooi zijn, bouwen, kinderwerk... we zouden hier zoveel kunnen betekenen! 

Ilja gaat naar huis, ze is niet helemaal fit. Omdat ik anders ook maar gewoon in het pension zit, ga ik aansluiten bij Richard en Hoini in Adapost. Ze hebben daar geverfd en nu moet alles nog schoongemaakt worden. Ze hopen met een dag of 10 te kunnen openen. Richard gaat de keuken afmaken, ik help bij de gang schoonmaken. Er zit veel verf op de grond en de deuren zijn vies en daar zit ook muurverf op. Aan de slag dus. Met een schuursponsje op de knieën op de vloer boenen. Daarna de deuren. Volgorde is niet helemaal logisch maar goed, uiteindelijk is het schoon. De bank kan daar dan weer heen en kan de volgende ruimte onderhanden genomen worden. De gootsteen zit bijna verstopt dus het water loopt bijna niet weg (waarschijnlijk zit er een lading verf in gezien de kleur van de gootsteen). Hoini is moe en heeft het wel een beetje gehad na al die dagen klussen. Ze heeft zin in het weekend. Ik ruim dus nog even wat op en vertrekken dan. Maandag maar verder, Diane helpt dan ook mee. Gezellig. Diane (engelse, ook vrijwilliger en gaat in november weer terug) en ik lopen samen terug naar het pension. Blijkbaar zit zij daar ook alleen dan op een andere verdieping. We spreken af om vanavond samen te gaan eten. Wel zo gezellig.

En het was gezellig! Hele gesprekken gehad. Over onze levens, de kerk waar we naar toe gaan. Hoe we bij Phoneo terecht zijn gekomen, wat we hier doen, het geloof. Zo bijzonder dat je opeens zulke gesprekken hebt met iemand die je sinds gisteren kent...

Vandaag was wat anders dan ik van te voren dacht. Allemaal dingen die gedaan moeten worden en er ook helemaal bij horen. Maar het contact met de mensen staat bij mij toch op nummer 1. Daar geniet ik écht van! Maar, zoals Diane vanavond zei: al is het maar dat je 1 iemand hebt aangeraakt met Zijn liefde, dan is het al goed.

Morgen een vrije dag... het regent al de hele dag en voor morgen ziet het er echt niet beter uit. Dus weggaan is niet echt een optie. Geen idee wat ik nu met een vrije dag  moet. Het liefst was ik aan de slag gegaan... maar ja, het is niet anders (het team heeft ook vrije tijd nodig). Wie weet wat er op mijn pad komt. Of ik kom volledig relaxed en vol geduld thuis, hahaha (misschien dat ze daar thuis meer op hopen🤣). 

Tot morgen!