Nog 1 dagje...

Vandaag zo ongeveer de allerlaatste voorbereidingen. Tenminste, als het niet anders loopt. Want ja, Alien zou Alien niet zijn als het op de alien-manier zou gaan (voor meerderen misschien wel bekend). Vorige week had ik een paar dagen vrij. Dus dacht ik, een heleboel tijd om voor te bereiden, ik ga het eens anders doen. Alles op tijd klaar, niet op de laatste minuut. Maar op de een of andere manier werkt dat gewoon niet bij mij. Want dan komt er van alles tussen (is dat alleen bij mij zo of bij anderen ook???) en zonder de druk dat het nu toch echt klaar moet zijn, komt er toch beduidend minder uit mijn handen. Oftewel: het plannetje was leuk alleen de uitwerking wat minder, hahaha. Weet ik het vast voor de volgende keer (alhoewel, volgens mij heb ik dit plan vaker gehad en is het toen ook mislukt).

Vorige week nog hobbywinkels afgestruind naar leuke knutselspulletjes, internet afgezocht op mooie katoenen tasjes, niet te duur en geen mega verzendkosten. Bedrijven aangeschreven om nog een korting los te peuteren, maar dat is helaas niet gelukt. Waarom moet je gelijk 50 tot 100 tasjes bestellen en dan ook nog dubbele verzendkosten betalen? Nu ben ik niet zakelijk aangelegd dus waarschijnlijk zal het aan mij liggen. Gelukkig zijn er meerdere lieve mensen die ook wel materiaal wilden sponsoren. Zelfs iemand die sjablonen heeft gemaakt. Iedereen bedankt! Maar ook ieder ander die op wat voor manier meedacht en meeleefde. Nu hopen dat die tasjes ook vandaag daadwerkelijk binnenkomen. 

Maar goed, nu nog 1 dag. Dus bedacht ik me dat ik nu nog best wel even een blogje kon schrijven. Niet dat ik niks te doen heb, de hele dag is al volgepland. Maar gewoon omdat ik er zin in heb. Zo meteen nog wat verbandmiddelen halen en dan ben ik wat spulletjes betreft voor Roemenië klaar. Alleen nog kleding inpakken, even kijken wat er nog in de koffer past. En ik zal vast nog wel meer dingen bedenken... De afgelopen dagen werd ik nog bedolven onder tassen en dozen van allemaal meelevende mensen. Wat is dat hartverwarmend. Maar dat betekende ook nog wel wat uitzoekwerk. Wat neem ik nu mee en wat laat ik straks meegaan met de vrachtwagen. Er was zoveel leuks om mee te nemen. 

O ja, ik moet ook nog weer uit op een kadootje voor Ilja, (teamlid van stichting Phoneo). Zij wilde graag rookworsten hebben voor haar verjaardag want dat hebben ze daar niet. Wat bleek echter, ons hondje had er ook wel zin in en heeft de worst uit de koffer gepakt en de dubbele verpakking losgemaakt en een hele worst opgepeuzeld! Lekker dan. En terwijl ik dit schrijf kom ik tot een geweldige ontdekking: ik moet gewoon niet 2 dagen van te voren een koffer klaar zetten. Dat is het natuurlijk ;). De alien-manier is véééél beter.

Morgenmiddag hoop ik op het vliegtuig te stappen. Op naar Reghin. Benieuwd naar wat gaat komen. Het zal nu vast wel anders zijn omdat ik nu alleen ga en daar ook geen auto heb. Maar goed, een mooie uitdaging toch?! 

Gisteren zongen we een mooi opwekkingslied in de kerk: opwekking 713. Vooral dit gedeelte sprak mij aan: 

Want als U het huis niet bouwt,
is mijn moeite tevergeefs.
Als U niet werkt door mij
blijft er niets dat waarde heeft.

Ik hoop dat God de komende weken door mij heen wil werken zodat ik veel mensen tot zegen mag zijn en een bemoediging voor de mensen van het team die daar full-time dienen. Willen jullie daar ook voor bidden?