Wat een dag...

Vandaag is het een drukke dag waarschijnlijk. Na de stille tijd en gebed starten we met de first aid training. Best een pittige training want er worden best wel wat onderwerpen kort besproken. Na een leuke intro van mr Bean van hoe het niet moet starten we de training. We behandelen onder andere CRP, heart attack, choking, enz tot aan burns, injuries en verband aanleggen. Ondanks dat de PowerPoint wat vervormt is doordat ze hier een ander programma gebruiken en er dus wel een aantal sheets zijn die onderdelen missen of zijn verplaatst loopt het toch wel goed. Soms is het wel even zoeken naar de juiste woorden in het Engels. Na afloop krijgen ze allemaal een eerste hulp doosje en een certificaat. Lomis krijgt zelfs een "medaille" van drop. Zowel het certificaat als de medaille zijn natuurlijk niet echt 😉, maar iemand van het team had voor de gein gevraagd of ze een certificaat kregen en Lomis om een medaille. Nou, dan moet je bij mij zijn... gisteravond nog certificaten gemaakt en dankzij Martin uit kunnen printen en van een muntdropje van Harry een medaille gemaakt 😀.  En Corina bedacht samen met Martin nog een intekenlijst. Dus ook dat kwam er en dan kunnen we ze gelijk een evaluatieformulier sturen 😜.  

Na een uur moeten ze toch echt weer weg. En wij trouwens ook. De mannen  zijn al bezig in het jeugdhonk om glaswol aan te brengen tegen het dak (een leuk werkje maar niet heus..). Wij gaan samen met Lavi en Anne naar Apalina voor het kinderprogramma. Daar aangekomen staan er al heel wat kinderen te wachten. Ze rennen op me af Ze dachten dat er een kinderprogramma was en dat ze dus op de speeltoestellen konden spelen. Vandaag dus niet voor hun helaas. Bij aankomst blijkt de elektriciteit het niet te  doen. We zoeken naar een oorzaak maar vinden het niet Raymond wordt gebeld maar die vindt het ook niet. Later blijkt dat de betaling te laat binnen was en er was iets fout gegaan bij het bedrijf. Helaas krijgen we pas na 15 uur stroom dus een douche zit er dit keer niet in voor de kinderen. 

Lavi en ik halen wat brood en worst bij het winkeltje. Nadat we wat kleding hebben klaargelegd en de broodjes hebben gesmeerd,  kledingpakketjes enz bidden we met elkaar om bescherming en wijsheid zodat we voorbereid en toegerust de wijk in kunnen gaan. Met het busje rijden we naar boven en gaan dar kinderen ophalen uit 2 gezinnen, van Claudia (moeder van 8 kinderen en haar zus) een aantal. Claudia blijkt veel pijn in de buik te hebben, ze strompelt rond van de pijn. Bij het huisje van haar moeder staat zij met wat kinderen. Niet veel later lopen we met haar mee naar haar "huis". Het valt nog net niet van ellende in elkaar, het lekt enz. Op de betonnen vloer liggen 3 kapotte matrassen, er is Verder is er maar weinig plek over in de kamer. Er slingert van alles, de ganzen (of grote eenden?) lopen in de kamer rond. Het zier er vies uit. Wat ontzettend uitzichtloos als je hier elke dag in moet leven. Rondom de huisjes hier bovenaan ligt ontzettend veel afval en plastic. Glasscherven liggen op meerdere plekken en dat terwijl best een aantal kinderen op blote voeten lopen. Wonden zullen hier dus vast regelmatig ontstaan. De kinderen doen hun behoefte op de plek waar ze staan, gewoon de broek naar beneden en doen... ook al loop je er zelf ook rond. We besluiten om de baby van Claudia ook mee te nemen, we zijn nu tenslotte met 4 personen. Als we in het busje stappen begint een meisje hartverscheurend te huilen omdat ze niet mee kan. We kunnen het niet over ons hart verkrijgen en besluiten haar ook mee te nemen. Bij terugkomst blijken Martin en Harry ook net aangekomen te zijn. Fijn is dat, ze worden dan ook met gejuich ontvangen ( door de kinderen).

Als we in het wijkcentrum zijn moeten de schoenen uit (voor zover ze aanwezig zijn) en moeten de handen gewassen worden. Na het bidden krijgen ze te eten en wat drinken. Ze hebben de speeltoestellen al ontdekt dus mogen ze heerlijk buiten spelen, ondertussen wordt er telkens 1 kind naar binnengehaald om met wat doekjes enigszins de kinderen op te frissen en van schone kleding te voorzien. Ze blijven helaas niet zo heel lang heel schoon. Eentje plast vrij snel in de broek dus alles is weer drijfnat. Veel kinderen hebben geen hemd en onderbroek aan. We vinden nog een schone fles en maken wat melk van melkpoeder zodat de kleine ook wat heeft, Corina laat hem lekker sabbelen op een korstje. Ondertussen vermaken de kids goed op de speeltoestellen. Sommige kinderen lopen naar de andere ruimte om daar wat te spelen en te bouwen met Martin en Harry. Het is best heel druk. We hebben 11 kinderen maar hebben er de handen vol aan. Ook omdat er van buitenaf telkens kinderen over de schutting willen klimmen om naar de speeltoestellen te gaan. Lavi moet ze telkens terugsturen. Rond half 4 worden de kinderen weer teruggebracht, Lavi en ik maken Ondertussen de spullen en ruimtes schoon. En ik ben wel 10 minuten bezig om de oudere zuigfles schoon te krijgen, zo vies en aangekoekt was de fles van binnen. Er wordt buiten nog wat door de leiding met elkaar gepraat, ondersteunen elkaar en gaan dan terug. Corina en ik zetten Lavi bij haar appartementje af waarna wij doorrijden naar de kerk.

We zijn met zijn allen inmiddels echt wel toe aan een bak koffie! Dan krijgen we een telefoontje van Ilja over de planningvan vanmorgen. Ze hadden een overleg gehad, ook met Lavi en Anne en Ronald, er blijkt toch best wel wat onrust te zijn geweest in de wijk door de komst van de speeltoestellen, jongeren klommen ook ' snachts over de hekken om naar de speeltoestellen te gaan. Er wordt dus besloten om ze over te plaatsen naar een ander huis waar een aantal vrouwen bij elkaar komen en waar straks ook kinderen worden opgevangen. Martin geeft aan dat het met de glijbaan wel zal gaan, maar aan de wipkippen zit een flink stuk beton en stenen dus dat zal niet gaan. Hopelijk helpt dit om de rust te laten weer keren, maar voor de kinderen zal het wel een flinke domper zijn. 

Raymond is er ook bij komen zitten en even later gaan we maar uit eten bij een eettentje achter de kerk. We hebben geen puf meer om 'te koken. Het eten smaakt goed, Ondertussen hebben we best goede en diepgaande gesprekken. Op onze kamer drinken we nog wat, wij maken wat kaartjes voor de tassen en dan gaan we na het schrijven plat. Het is al laat/vroeg, en mijn ogen vallen inmiddels al bijna dicht. Het was een drukke dag met best wisselende momenten. Van pret met de kinderen tot verscheurde harten...

Hopelijk kunnen we grod slapen vannacht. Maar zelfs dat klinkt luxe.