Ik kijk op naar de bergen

Vanmorgen heerlijk uitgeslapen. Wat is dat lekker! Op ons gemak een geroosterd broodje gegeten. We lopen nog even langs de familie maar Alina slaapt nog. Dus gaan We eerst maar naar de apotheek om medicijnen te halen voor Roelie's rug, ze heeft er best last van. Vanmiddag gaan we met Delbert en Becky, de oerkraiense familie, de jongeren en de mannen naar de bergen.

We maken gelijk maar een rondje door het centrum en het park en langs het marktje. We halen hier een roemeense koek. Terug eten we staand een geroosterd broodje en drinken senseokoffie van Raymond. Ik loop nog even naar Alina, ze ligt nog steeds in bed en is eigenlijk niet van plan om er uit te komen. De medicijnen neemt ze niet in, drinken doet ze wel wat maar eet praktisch niets. Volgens mij is ze niet zo erg ziek meer en kan ze best mee. Sterker nog, ik denk dat het goed is voor haar om er even uit te zijn, frisse lucht en wat afleiding doen soms wonderen. Als laatste tegenwerping heeft ze het argument dat ze wagenziek wordt. Prima, sat kan ik oplossen en ga dus gelijk naar de apotheek en haal tabletjes. Onder toeziend oog van mij moet ze ze innemen, wat kan ik steng zijn hè,  hahaha....

Vooruit maar, ze gaat mee. Tot grote opluchting van haar moeder. Maar eer dat ze zover is... want ja, ze is 13 en en puber en dan moet er blijkbaar make-up op. Nadat Delbert in het Engels roept dat we echt moeten gaan want er is om 14 uur afgesproken bij het restaurant, komt er schot in de zaak. We kunnen gaan.

Maar om 14 uur in een restaurant... we kijken elkaar aan, we hebben echt met zijn allen net gegeten want wij dachten dat we eerst gingen wandelen en dan eten. Zal wel Hollands zijn zeker 😜.  Na een mooi ritje komen we aan bij het restaurant. Hier ben ik eerder geweest. Toen hebben we er heerlijk gegeten. En nu dus weer. Cappuccino, goulash en een overheerlijk toetje. Daar moet ik de naam van achterhalen en het recept want dit wàs toch lekker! Onder het wachten zit Alina wel met iets meer leven in haar ogen te kijken. Mijn brein draait op volle toeren, hoe kan ik haar er meer bij betrekken, zodat ze weer even wat kan genieten. Mijn ogen vallen op de servetten en een lichtje gaat branden: servetten vouwen! Ik pluk er 2 uit, geef haar 1 en één voor mijzelf, neem een plaatje van google en laat die zien. En warempel, er komt een glinstering in haar ogen! We proberen het allebei maar van dit voorbeeld bakken we niets. Dus een filmpje erbij gepakt van een ander dier. Ze is me al snel de baas en moet mij helpen, duss... het wordt een vredesduif, kan ook niet anders hè. Daarna maakt ze een bootje en samen maken we nog een vouw spelletje en zetten er Russische woorden op. Ze vertelt aan Roelie dat ze in het centrum van Kiev woonden, haar vader gevangen zat en dat hij daar uit gehaald is en moet vechten. Dat ze al haar vrienden moest achterlaten, haar opa en oma en ze heeft geen idee of ze nog terug komen. Of iedereen er dan nog is, wat ze zullen terugvinden. Zo begrijpelijk dat je dan je als puber zo alleen voelt. Niemand die je taal verstaat. Ze praten namelijk Russisch. Wat zullen ze zich eenzaam hebben gevoeld. 

Na het eten stappen we in de bus en gaan we verder, naar de bergen met sneeuw! Onderweg nog een fijn gesprek gehad met Becky, echt van hart tot hart. Zo mooi om samen zo mee te maken. Ze had me gemist en was blij dat ik er was (dit hoorde ik nu wel erg vaak... zou het dan echt waar zijn?) Eenmaal aangekomen wordt er eerst een groepsfoto gemaakt en dan lopend verder. Bij een plekje waar een herdershut staat, klimmen we wat door de sneeuw naar boven, natuurlijk onder het genot van sneeuwpret en sneeuwballen gooien.

Delbert vindt een mooi plekje voor een kampvuur om marshmallows te roosteren. Iedereen helpt stenen zoeken en hout en droog gras. Reinier heeft zo vuur en al gauw hebben we al mooie vlammen. De jongens vinden het helemaal geweldig, het roosteren maar ook het fikkie stoken. We genieten allemaal met volle teugen. Zelfs Alina bloeit helemaal op, moeder Svetlana geniet daar ook weer van. 

Op de terugweg genieten we van het uitzicht en van de gesprekken en de lolletjes.

Eenmaal terug in de kerk spreken we af met Alina en Svetlana dat we volgende week een meidenavondje gaan doen, met een maskertje en een voetenbadje enzo. Dat lijkt hun erg leuk, zeker aan de ogen te zien. Dan hebben ze gelijk weer wat leuks in het vooruitzicht.

Tevens blijkt dat Nicolai zich vanmiddag heeft uitgeleefd en een traditioneel gerecht heeft gekookt met worst en spek. We hadden ook echt trek... nou ja, een beetje dan want we hadden al zoveel op. Maar eenmaal aan het eten was het toch wel erg lekker, dus vooruit maar, we scheppen nog maar een keer op. Slanker zal ik dus wel niet worden de komende weken. Inmiddels komt er nog een Nederlander binnen, Erik uit Coevorden. Na een heel gesprek gaan we toch maar naar de kamer. We ruimen de boel op. En dan blijkt dat mijn blog niet opgeslagen is dus kan ik opnieuw beginnen. Lekker dan... maar goed, gelijk maar doen dan. En opnieuw alle foto's uitzoeken. Nu even lekker zitten en nagenieten van alles.