Te iubesc Doamne pentru ceea ce esti si pentru ceea ce faci

Het is half tien. Tijd er om er uit te komen.  Volgens mij is de band aan het oefenen. Ik dacht dat de kids aan het herrie maken waren. Sorry hoor, dit klinkt niet als een compliment hè! Maar eenmaal goed wakker klinkt het toch een stuk beter en zit er echt muziek in. We horen hier beneden natuurlijk ook meer de bas dan de rest.

Na een ontbijtje naar boven naar de kerk. Er druppelen steeds meer mensen naar binnen. Een aantal van de roma's herken ik en anderen ken ik. Knuffels worden rijkelijk gedeeld. Eerst zingen we een aantal liederen in het roemeens.  Roelie gaat ondertussen naar beneden en haalt de oekraiense familie erbij. Eerst komt Alina mee (met een broodje en chocolademelk (yes, ze eet weer!), even later druppelt de rest van de familie ook binnen.  Dan vertelt Delbert (de pastor) over 1 Johannes 1 en 3. Over de wet die vervuld is in Jezus. Dat we als we onze broeder haten, we zondigen, we over de grenzen van God gaan. Maar als we onze zonden belijden dan zijn we gedekt door het bloed van Jezus. Maar als we God liefhebben en van onszelf houden en van onze naasten, dan zijn we vrij in Hem. Dan mogen we een familie zijn, horen we bij Zijn Koninkrijk.

Alina is ondertussen door een broertje naar beneden geroepen, maar Svetlana blijft in de dienst. Ondanks dat ze waarschijnlijk niet alles verstaat, zie je dat het haar raakt. Zo mooi en bijzonder om dat te zien... na de dienst praat ik nog even met Richard om vervolgens ook naar beneden te gaan. Daar zijn ze met elkaar in gesprek, Reinier heeft een aantal kaartjes met plaatjes er op waardoor je bijna zonder woorden Gods evangelie kunt vertellen. Hij laat ze zien aan Alina. Ze wijst de kaartjes met een gebroken en verbrijzeld hart aan. Met behulp van een vertaal app vertellen we samen kort het evangelie en bidden ze samen. Alina geeft haar hart aan Jezus en herhaalt het gebed wat Reinier voorbid. Je ziet de rust in haar komen. Omdat Reinier man is geef ik haar een knuffel, ze mag bij Gods familie horen. Met zijn drieën bidden we hand in hand, danken we God voor dit geschenk. Er ligt een stapel city bijbels, ook in het Russisch. Roelie pakt er 1 en samen schrijven we een "voorwoord" om haar dit mee te geven. Het raakt ons, emoties zie je zomaar op komen, dankbaarheid dat God dit geeft. Het voorwoord betekent dit: "Lieve zus,
Wij zijn blij dat je  je hart voor Jezus geopend hebt.
weet dat er altijd mensen om je heen zijn  die van je houden. Wij blijven voor jou en je familie bidden. Wij wensen je alle liefde en een veilig huis voor de toekomst.
van ons allemaal"

Sonja, het zusje van Alina heeft groot verdriet, haar speelgoed is meegenomen door een ander kind, ze heeft al zo weinig en dan dit. Er wordt beloofd dat ze nieuw speelgoed krijgt wat haar enigszins troost.

Hierna is het even goed om er uit te gaan, met een groepje wandelen we naar Parc Pădurea Rotundă. Heen en terug 5,7 km. Ondertussen, maar ook daar hebben we mooie gesprekken, vertellen elkaar over onze levens, onze moeiten maar ook over het geloof. Het geloof verbindt ons op een bijzondere manier.

Thuis gekomen eerst even lekker de beentjes omhoog. En dan bedenken wat we doen met het eten. 

We besloten om spaghetti te koken voor de hele groep met sla erbij. Svetlana was ook blij dat ze een keer niet hoefde te koken. Zo zaten we een poos later gezellig samen aan de tafel, alleen Esmee, Gerrit en Esther waren er nog niet. De rust duurde niet lang, een paar kinderen wilden niet verder eten en liepen weg, begonnen aan de cornflakes enz. Tot grote frustratie van Svetlana, die de kinderen erbij probeerde te halen. Uiteindelijk ging ze met ene paar kinderen naar hun slaapkamer. De kinderen kwamen later weer terug. We hebben het maar even zo gelaten. Als er en rustig moment is komt het vast nog wel ter sprake. Het lijkt me voor haar zo moeilijk, alleen met 6 kinderen waarvan de meesten echt stuiterballen zijn... nadat we klaar waren met eten moest er natuurlijk gestoeid worden, Reinier probeerde de kids tot orde te roepen en de televisie zachtjes te krijgen. Ze hadden echter de afstandsbediening verstopt en één van de jongens bediende met zijn mobiel de tv. Het slot van het liedje was dat de afstandsbediening werd gevonden en ingenomen, en het kabeltje uit de tv ging. Want als de tv aanstond, dan stond dat ding loeihard en was er bijna geen gesprek mogelijk en vaak stond die van 's morgens vroeg tot 's avonds laat (=23 uur) aan en dan ook nog in het Russisch 😜.  De mannen doen de afwas (de vrouwen hadden tenslotte gekookt), Roelie zet een lekker bakje koffie en thee en ik dweil de keuken want die ziet er na al die dagen echt niet meer uit.  We drinken met elkaar thee en koffie, de kinderen verdwijnen naar hun kamer en hebben wij (Roelie, Raymond, Erik en ik) hele open gesprekken met elkaar. Goed om deze dag zo met elkaar te eindigen. Tegen 22.00 uur ging iedereen naar zijn eigen kamer, morgen is het weer vroeg dag. 

Wat een gezegende dag was dit...