Dag 5. Zondag in Reghin

Vandaag is het zondag en kunnen we net als gisteren iets langer uitslapen. Ook vanmorgen schijnt de zon weer heerlijk, want worden we toch weer gezegend. Na het ontbijt gaan we naar de dienst die door medewerkers van Phoneo gehouden wordt. Ze houden deze dienst elke zondag speciaal voor de roma's. Helaas gaat Matthew aan het begin van de dienst naar het pension terug, hij is niet helemaal fit. Later op de dag gaat gelukkig al beter, maar hij heeft nu nog wat rust nodig om morgen weer aan de slag te kunnen.
Om 11 uur begint de dienst. Het vindt plaats in een cultureel centrum, in een soort theater. We zijn benieuwd naar de dienst. Er zitten best wel wat zigeuners. We beginnen met gebed door Ronald waarna we een aantal opwekkingsliederen zingen. Uiteraard in het roemeens, maar gelukkig wordt het geprojecteerd zodat we mee kunnen zingen (let niet op onze uitspraak). We kregen vlak daarvoor de titels in het Nederlands, maar we besluiten om in het roemeens mee te zingen. En ondanks dat we de taal niet machtig zijn, raakt het ons volop. Hier staan we, ver van huis, te zingen met mensen die we niet kennen, in een taal die we niet spreken. En toch voelen we de aanwezigheid van God. Deze mensen, door zoveel andere mensen aan de kant gezet, maar waar God wel van houdt! Die hen kent. En zo samen zingend voelen we ons 1. Ook zij zijn onze familie. Na het zingen gaan de kinderen naar hun eigen groepje. Lydia gaat met hun mee. De kinderen zingen opwekking liedjes, om ze zo toch een boodschap mee te geven. Daarna doen ze wat spelletjes. Meer lukt niet op dit moment. Door alle problemen om hun heen hebben deze kinderen zoveel moeite met concentratie dat zelfs een verhaal soms niet eens lukt.... Ronald gaat in de dienst voor en vertelt over Gideon. Een man die zichzelf niets waard vond, maar God zag veel meer in hem, zag een toekomst voor hem. Zo geldt dit ook voor de zigeuners. Ze moeten naar Hem leren kijken zodat ze de problemen en moeilijkheden achter hun kunnen laten liggen en mogen groeien en bloeien. Ze mogen ervaren wie ze werkelijk zijn. Je voelt en ziet om je heen wat het met ze doet. Verdriet, pijn maar vooral ook hoop! Ook voor ons een mooie dienst. We staan soms met kippenvel op de armen. Jaag de droom die God voor je heeft achterna, want zo kun je veel meer bereiken. En dat geldt net zo goed voor ons.

Na de dienst spreken we nog wat mensen. We horen dat mensen moeten rondkomen van 150-250 euro per maand, terwijl de huur vaak al rond de 200 ligt. Dat geeft geen moed, als ze werken verdienen ze vaak dus nog lang niet genoeg en veel zigeuners kennen echte honger. Dat geeft moedeloosheid. Wie ziet het nog zitten om te werken als het niet voldoende is en je een lege maag hebt? De baas verdiend vaak meer, het verklaart waarom mensen vaak weinig enthousiasme hebben als er clienten komen. Hierdoor verdienen ze niets meer.

Er staat een man die ons nog groet in gebrekkig Engels. Ik weet niet meer waarom hij het zei, maar op een gegeven moment zei hij dat hij geen familie meer heeft. Ik zeg dat dat niet klopt, wij zijn zijn familie. We zijn 1 grote familie. De man straalt.we wensen elkaar Gods zegen toe en gaan weer verder. Zo maken we elke keer een stukje mee van iemands leven, iemands zorgen. 
Hierna vertrekken we weer naar ons pension. Even rust, genieten van elkaars aanwezigheid, de indrukken verwerken en zo weer nieuwe energie opdoen voor de komende week. Vanavond gaan we lekker barbecuen. De mannen hebben van alles gekocht. Het zal vast wel smaken!

En dat deed het. Gezellig, zo samen het eten klaar maken. Jozsef en Maria komen nog even langs en we bieden ze een stukje zalm aan. Ze smullen er van. In Duits en met handen en voeten praten we met elkaar. Hij is "father" van de kerk achter ons pension.morgen gaan we even in zijn kerk kijken. Het is zo mooi om op deze manier steeds meer broeders en zusters te leren kennen.