Er is er 1 jarig, hoera!

Vandaag is Raymond jarig en dat zal hij weten. 2 jaar geleden werd hij 50, door de coronaregels kon hij het toen niet vieren. Wat hij echt niet erg vond. Maar zijn 50e verjaardag zo voorbij laten gaan, nee dat konden we niet over ons hart verkrijgen. Dus daarom waren we gisteravond aan het knutselen. Ik kon het toen niet in mijn blog zetten want dan was de verrassing er af, hij las elke avond mijn blog. Dus nu even een kort verslagje van gisteravond. Het was heel gezellig met elkaar en er werd geappt naar de mannen wanneer ze aankwamen, dan wisten we of we nog door konden gaan of niet. Slingers werden geknutseld en Nazar en Gerrit maakten samen met wat aanwijzingen van Roelie een Abraham. Alles werd naar onze kamer gebracht want ze mochten niks ontdekken. Het was nu wel een voordeel dat de kinderen Russisch spreken, zo konden ze niks verklappen. Zodra ze naar hun kamer waren gegaan konden we de boel beneden versieren en daarna brachten we Abraham naar boven waar de mannen slapen. Op onze tenen slopen we door de gang en zetten we Abraham voor zijn deur. Nu maar hopen dat ie niet halverwege de nacht opeens de gang opgaat want dan zou hij waarschijnlijk een hartverzakking krijgen. 

Vanmorgen maakte Reinier hem wakker en zingen we met elkaar voor hem. Hij vond het erg leuk.. en duikt gelijk zijn bed weer in en slaapt tot 11 uur...omdat Reinier het toen wel welletjes vond. 

We gaan met Gerrit, Esther en Esme naar het depot en beginnen vol goede moed. Al gauw zien we de berg ongesorteerde kleding slinken. We moeten zo nu en dan wel even een pauze inlassen want het is best weer warm. De eigenaar van de loods komt nog langs voor de elektra, hij kan er nu bij komen. Engels praat hij niet maar wel Duits. Ook goed, dat kunnen we ook wel enigszins. Hij vraagt hoeveel lampen we in de loods willen hebben... mmm we zijn al bijna klaar. Maar goed, na wat belletjes weet ik wie hij daarvoor het beste kan bellen en vertrekt hij weer.  Ilja komt nog even polshoogte nemen. Ze is blij verrast. Ze vraagt of Roelie en ik morgen willen helpen bij de kindergroep in Apalina. Natuurlijk willen we dat en we willen ook wel een werkje bedenken. En woensdagmiddag waarschijnlijk helpen bij de Diamonds. Leuk!

Rond 13.45 uur zijn we zo goed als klaar met sorteren. We eten eerst even gezellig een broodje en bekijken dan hoe we de spullen gaan neerzetten in het depot. Daarna is het sjouwen en nog eens sjouwen. Om kwart over 4 hebben we alles netjes, we ruimen buiten de boel op. We hebben het geflikt, alles staat netjes gesorteerd, we zijn trots op onszelf 😀. 

Dan op naar de kerk, daar zetten we de rest af, wij gaan samen nog naar de souvenirswinkel om een foto af te laten drukken en om kadootjes te kopen voor Raymond en onze mannen. Daarna gaat de rest nog naar de winkel voor wat etenswaren tijdens de reis. 

Als we allemaal weer fris gewassen zijn gaan we ter ere van Raymond zijn verjaardag uit eten. Restaurant 1 en 2 zijn dicht (ondanks dat het anders vermeld staat op de site en/of deur). Maar restaurant Casablanca is wel open dus gaan we daar heen. Raymond krijgt zijn kadootjes, een koffiepakket van 2 mokken (1 van Reghin en 1 van automonteur - omdat hij de bus moest maken onderweg), 2 soorten ijskoffie, verschillende soorten koffie en roemeense koekjes en een vioolflesje. Hij is namelijk verzot op koffie. Hij vindt het allemaal erg leuk. Hij geniet van deze avond. Wat hebben we lekker gegeten (mixed grill)! Het was wel een beetje veel. Vooral het toetje: clătite du crème de vanille şi sos de afine... o wat is dàt lekker. Maar ook erg veel! Want we kregen 2 bollen ipv 1 (op het plaatje stonden er inderdaad 2). We konden daarna bijna naar buiten rollen. Het was een leuke afsluiting van deze verjaardag en tegelijkertijd een afscheid van Gerrit, Esther en Esme.  

Eenmaal thuis kijk ik nog even naar de knie van Erik, hij heeft daar best last van. Hij was namelijk in het andere huis uitgegleden in de keuken en best een klap gemaakt. Het valt op zich wel mee, maar dat betekent niet dat het niet pijnlijk is. Morgen er even wat voor halen en dan hopen en bidden dat het snel weer over gaat.

En zo is het al weer bijna 24 uur. Hoog tijd om onze blogs te schrijven. En dan onder de dekens want morgen moeten we de drie uitzwaaien om 20 over 7 (🙈). Welterusten!