Er is er één jarig!

Toch best lekker, even uitslapen... (ik dan, Elizabeth is niet zo van het uitslapen). Om half 11 komen Narcis, Anne, Lavi en Ramona naar de kerk waar we even samen praten, de dag doornemen en de sharing delen met elkaar. Na het gebed gaan we richting Suseni. Lavi en Ramona halen de meiden op uit Apalina. Uiteindelijk komen ze met 6 meiden terug en 3 kinderen (van 2 van de vrouwen). De vrouw van de man van 24 die in coma ligt is er ook, samen met haar 2 kinderen. Ze is hier voor de eerste keer. Omdat er meerdere meiden weg waren naar het bos om hout te zoeken hebben ze haar gevraagd om mee te gaan zodat ze toch even afleiding heeft. Ze is stilletjes aanwezig. De kinderen (vooral het jongetje is erg aanhankelijk) wijken bijna niet van haar zijde. Een van de meiden is jarig vandaag, ze is 19 geworden. Ook 3 zussen van haar zijn er. We beginnen met drinken en wat koekjes, chips en sinaasappels. Daarna gaan ze naar boven om te kijken of ze wat kleding kunnen vinden die hun past. Ondertussen zetten wij de spulletjes voor het vilten klaar. Als ze beneden komen, beginnen we met de "sharing" (de boodschap die ik graag wil doorgeven aan deze jonge vrouwen). Ik vraag wat hun een veilig gevoel geeft, waar ze zich veilig voelen. En dat is best lastig. Soms voelen ze zich thuis veilig, maar als er wat is met hun of de kinderen, als er problemen zijn dan is dat snel weg. Een meisje geeft aan dat ze zich niet veilig voelt, ook thuis niet omdat haar moeder er niet echt voor haar is. Als ze gezinnen ziet waarbij de moeder wel betrokken is, vindt ze dat best moeilijk. Ik mag ze vertellen over God, die hun altijd veiligheid biedt onder zijn vleugels. Als ze Jezus leren kennen mogen ze weten dat wat er ook gebeurt, ze daar een veilige plek hebben (ps. 91). Samen nemen we even tijd om in stilte te visualiseren hoe je je veilig zou kunnen voelen onder Zijn vleugels en in gebed te vragen of ze bij Hem mogen schuilen. Lavi sluit aan met het leven in "cirkels van veiligheid": wie kun je vertrouwen en ga je daar ook heen als er wat is. De binnenste cirkel is met God, daarna komt je gezin en dan je familie enz... (als het goed is). Je ziet meerdere keren bij ze dat het hun best wat doet, ook rondom het gebed waarbij we ook voor ieder apart bidden. 

Dan is het tijd voor het vilten... even tijd om alle emoties los te laten en te ontspannen. Ze gaan nat vilten, en ze vinden het erg leuk om te doen. Het is grappig om te zien hoe anders ze er mee omgaan. Waar wij vaak hele plannen van te voren bedenken hoe het moet worden en wat we minstens als eindresultaat verwachten, beginnen zij gewoon en zien ze wel wat het wordt. Het is ook best een rustgevend iets, dat nat vilten... (dus een aanrader om eens te gaan doen als je gestresst bent... mits je dan niet de lat te hoog legt 😉).

Na de maaltijd (spaghetti, lekker!) komt de taart voor het meisje/jonge vrouw) op tafel en zingen we voor haar. Ze mag het vlammetje (een vuuraansteker achter de taart) uitblazen, grote hilariteit natuurlijk. Maar als er dan ook nog een klein kadootje op tafel komt wordt het haar toch even te veel. Ergens doet het je toch pijn dat zoiets simpels iemand zo raakt. Dat ze zoveel missen. Dat ze gezien worden. Het geeft weer eens aan dat het zo belangrijk is dat we de ander zien, ècht zien...

Dan is het alweer bijna 4 uur, tijd om op te ruimen, alles schoon te maken. De meiden zoeken nog verder naar passende kleding en wij maken alles schoon. En zo staan we even na 4-en weer voor de deur van de kerk. Tijd om met een bakje thee de benen lekker omhoog te leggen. Vanavond gaan we zelf lekker vilten, dat hebben we nog niet kunnen doen. We zullen ons vast wel vermaken.

Tot morgen!