Casa Ana

Vandaag om half 8 opgestaan. We zijn allemaal goed uitgerust, hebben heerlijk geslapen. We ontbijten samen waarna de mannen met Paul de voorbereidingen treffen om de speeltoestellen te plaatsen bij het wijkcentrum in Apalina. 

Corina en ik sluiten aan bij het overleg van het team. Surprise! Sommigen wisten dat we kwamen maar anderen ook niet. Leuk om dan te zien dat ze het fijn vinden dat we er weer zijn. Doet je toch wel goed. En het voelt ook wel erg goed om al die lieve mensen weer in je armen te kunnen sluiten ❤️.  Er worden meerdere dingen besproken en geregeld. Binnenkort komen er 2 grote groepen dus alles moet dan wel bekend zijn bij het team zodat ze weten wat er van hun verwacht wordt. Ook wordt er doorgegeven dat er dinsdag ochtend de training over eerste hulp is. Bij de rondvraag vertelt Gina over een meisje van 19 maanden die sinds kort in het sponsorprogramma zit. Ze moet binnenkort geopereerd worden en dat kost wel €1000,00. Ook heeft ze een sonde waar ze voeding door zou kunnen krijgen. Ze drinkt wel wat melk maar krijgt eigenlijk te weinig voeding binnen. Terwijl ze juist in gewicht zou moeten aankomen om geopereerd te kunnen worden. Geld voor voeding is er niet tot weinig. Ze wonen met zijn viertjes in een heel kleine kamer, met alleen een bed die ook als bank dient, een kast, tv en een klein houtkacheltje. De rest moet buiten gebeuren. Zowel in de winter als in de zomer.  Het liefst zouden ze een huisje voor hun willen bouwen op een stukje land  want als er nu bijvoorbeeld een stoof gekocht zou worden (om op te koken) dan zou de huurprijs zo omhoog gegooid kunnen worden door de landeigenaar... Als je er over nadenkt breekt je hart toch wel. Bij het team (en bij mij) gaan er gelijk meerdere radertjes draaien 😉. Er worden wat ideeën geopperd en ik stel voor om te kijken of we in Nederland misschien een actie op poten kunnen zetten. De kerk waar Gina vandaan komt wil proberen het geld voor de operatie bij elkaar te krijgen. Dus... mochten er nu al mensen zijn die ideeën hebben of mee willen helpen, bel, app of mail me gerust! 

Er worden ook nog mooie ervaringen gedeeld van wat mensen hebben meegemaakt, soms mij echte kippenvel bezorgt. Zo goed om te horen dat God mensen zo nabij is, dat mensen hun hart voor God mogen openen!

Na afloop kletsen we een beetje bij met een aantal mensen onder het genot van een kopje koffie. Corina maakt ook kennis met wat mensen uit het team. Als de boodschappen gehaald zijn voor het eten, gaan Ilja, Imola, Anna, Matei, Corina en ik naar Casa Ana in Petelea. Imola begint met het eten, de anderen zetten wat spulletjes klaar en Corina maakt even een rondje in Casa Ana om alles eens goed te bekijken. Ik sta voor de kast  met knutselmaterialen want het werkje moet nog bedacht worden. Ik vraag aan Ilja wat het thema is waar ze over wil vertellen, tja, ze wil het aanpassen aan wat ik bedenk. En ik had het andersom bedacht... Ilja wint ( 😜 ) dus ik zoek op internet naar een makkelijk maar wel leuk werkje. Het wordt een vogel in een kooitje, gemaakt van papier en papierstroken die ze dan mooi kunnen versieren met pompommetjes, stickers en glimmende figuurtjes. Aan Ilja de eer om er wat bij te bedenken. Corina gaat samen met Ilja en Anna de kids ophalen. De groep blijkt iets kleiner te zijn dan anders. De groep die vandaag komt, komt 1 x per 2 weken. Er zijn nu een aantal kinderen mee met ouders omin/bij het bos paddestoelen te zoeken zodat die verkocht kunnen worden. Maar daar moeten ze dan wel een aantal dagen voor lopen, wat ook buiten slapen betekent. En dan is 5 graden toch nog best wel fris! Zo komt het dus dat we vandaag 7 kinderen hebben in plaats van 12. Een meisje herkent me nog van een vorige keer, ik haar ook. Leuk!

Ze wassen de handen en komen aan tafel zitten. Wat drinken en stukjes banaan gaan er wel in. Matei kan heel goed dierengeluiden nadoen, het ene na het andere dier komt voorbij. Ze proberen het na te doen wat de een beter afgaat dan de ander. Ilja vraagt wat hun lievelingsdier is. Dat weten ze wel. Leuk om te zien hoe ze meedoen. Ook al kruipt er wel eens een kind onder de tafel of is het even met wat anders bezig. Ilja vertelt over God die de dieren heeft gemaakt, hoe mooi ze er uitzien en ze allemaal verschillend zijn, net als de mensen (oké, ik zal eerlijk bekennen, ik vermoed dat ze dit verteld heeft want mijn roemeens is niet zo goed). Als het niet goed is krijg ik het vast nog wel te horen. Eigenlijk zaak om toch maar eens goed roemeens te leren. Vervolgens gaan we het vogelkooitje knutselen. Er wordt druk gekleurd en geplakt met heeeel veel lijm, het liefste met lijm wat je zo uit de fles kunt laten lopen. Waar de één heel geconcentreerd werkt en met precisie iets er opplakt, smeert de ander de hele rand in met lijm om het helemaal vol te plakken en dan het liefst ook nog zo snel mogelijk. We gaan met zijn allen de kinderen helpen waar nodig (of maken zelf een vogelkooitje zoals Matei) terwijl Imola het eten kookt en bakt. Na al het plakken gaan ze  naar buiten, spelen op de schommel of glijbaan, de fietsjes of met playmobil een huisje maken onder leiding van Ilja. Daardoor leren ze ook iets van constructie, inzicht en dergelijke. Maar dan is het soms ook wel moeilijk voor ze om dan vervolgens te zien dan iemand anders het weer sloopt... ook dat hoort bij leren omgaan met situaties en met elkaar. Ook als kinderen elkaar soms uitdagen om ze boos te krijgen. Zulke momenten worden dan ook zoveel mogelijk aangegrepen om de kinderen de basis normen en waarden mee te geven.

Wat betreft mijn roemeens: nou, daar helpen de kids me wel bij terwijl ze buiten aan het spelen zijn. Ik moet leren tellen tot 10, ze zijn onverbiddelijk als ik het fout zeg. Streng hoor. En geregeld wordt ik weer overhoord... sjonge ik dacht dat ik klaar was met school! Tegen drie uur gaan we met elkaar eten, heerlijke verse aardappelpuree met gehaktballetjes en komkommer. Smaakt heel goed. Ilja en ik brengen de kinderen weer naar huis terwijl de rest de spullen weer opruimt en schoonmaakt. We zijn snel terug dit keer dus kunnen nog even mee helpen. 

Eenmaal terug bij de kerk gaan Corina en ik boodschappen doen voor het eten. De mannen zijn nog niet terug, een lange dag dus voor hun. Ik ga eten koken volgens Corina's recept. Inmiddels komt Raymond ook binnen  (die ken ik nog van mijn reis in maart) , die hoeft zich geen moment te bedenken als ik vraag of hij mee eet. Gezellig! Als Martin en Harry terug zijn kunnen we gelijk eten. Nou, Corina's recept smaakt prima. Ondertussen delen we de verhalen van vandaag. Het ging bij Martin, Harry en Paul echt op zijn roemeens. Een paar keer terug moeten rijden omdat ze de verkeerde sleutel hadden, stenen zoeken bij de rivier om bij het cement te doen en heel veel cement voor de fundering in de gaten. Dus extra naar de winkel moeten enz. Het is dus nog niet af, morgenochtend gaan ze nog even terug om de laatste wipkip vast te zetten. 

Verhalen uit onze levens worden gedeeld, hoe bijzonder God werkt in mensen. Zo mooi om dit met elkaar te mogen delen! Martin heeft vandaag gehoord dat er in de kerkzaal een basgitaar staat. Die kan dus niet meer wachten en vraagt de sleutel van de kerkzaal aan Narcis en gaat snel naar boven. Als ik later even een kijkje neem zit ie te genieten van het spelen op de basgitaar. Die komt voorlopig nog vast niet naar beneden.

Als we op onze kamers zitten, krijg ik een berichtje: iemand heeft een tip voor de voeding voor het meisje en mogelijk ook hoe we aan die voeding zouden kunnen komen. Dus hup, weer in de "pen" (app) om het door te geven en te bespreken hoe en wat we gaan doen. Wordt dus nog vervolgd... 

Na het schrijven van mijn dagelijkse stukje is het inmiddels toch wel tijd om te gaan slapen. Het is al bijna half 1. Welterusten...