Dag 4. Lacul Ursu

Vandaag hebben we vrij. We gaan samen met Ilja naar Lacul Ursu in Sovata. Dat is een zoutmeer waar allerlei kristallen in zitten. De mensen zeggen dat het voor heel veel gezondsheidsproblemen helend werkt. Het water is vrij zout, zodat je er in drijft (net als de dode zee, het is wel wat minder zout). We komen er tegen half elf aan, dus we kunnen nog bijna 2 uur in het water. Het meer gaat tussen 13:00 en 15:00 uur dicht, want dan moeten de kristallen "uitrusten". Hoe bedenken ze het;) Na een poosje drijven laten we ons drogen en gaan we een hapje eten. Het is heerlijk weer, niet te warm dus we lopen een rondje om het meer. Er zijn nog kleine meertjes er om heen, de ene zoet, de andere zout. Sommige met modder erbij zodat je je in kunt smeren. Een echt kuuroord dus. Op een aantal plekken steken de zout "rotsen" boven de grond uit. Apart om te zien. We lopen nog langs wat kraampjes, proeven wat van de Roemeense lekkernijen en gaan dan weer richting huis. We rijden op de terugweg nog even langs een bron om meerdere flessen te vullen met bronwater. Dat scheelt voor het kantoor weer een aantal lei. Er staan meer mensen in de rij, zeker na de hoeveelheid flessen die wij moeten vullen...

In een restaurantje drinken we heerlijke koffie. We vragen of we er 's avonds kunnen eten, maar dat is toch wel erg lastig. Veel gezucht en gesteun, met wel drie mensen staan ze te overleggen. Uiteindelijk kan het wel, maar dan alleen als we allemaal het zelfde eten. Er schijnt nog een feestje te zijn. We besluiten dan dat we toch maar elders gaan eten. Op ons terrasje drinken we nog even lekker wat. De mannen zoeken de financiën uit, en de vrouwen bereiden zich voor op de verwenmiddag en sieradenworkshop. Wat gaan we doen, wat hebben we nodig. We hebben er al zin in. Bij restaurant Belvedère ziet het er leuk uit. We gaan zitten en dit levert wel wat hilariteit op gedurende avond. We zitten aan een lange tafel, op een overdekt terras. We zitten mooi, en de bediende komt met het menu. 1 menukaart, en heel wat keus. Maar als we willen bestellen blijken er maar 3 gerechten te zijn en dat nadat het al heel even duurde voordat we wat hadden uitgezocht omdat we 1 boekje moesten delen. Allemaal schnitzel, behalve Martin... En dan begint het wachten. Er is verder niemand te zien, ook de bediende zien we niet meer. Na anderhalf uur komt er wat beweging in de zaak. De eerste drie die geleverd worden blijken toch wel erg vet te zijn en de patat taai. De rest is wel wat beter. De olie in de kannetjes blijkt azijn te zijn en de kannetjes zijn erg vet. Maar met elkaar hebben we het gezellig. En daar gaat het toch ook om. Thuis nemen we nog even kort de planning door onder het genot van een biertje en een wijntje en duiken dan onze bedjes in.