Op hoop van zegen

Wakker worden voor de wekker aan... het moet niet gekker worden! Dan er maar uit en wat brood en kaas halen. Angela appt dat ze wat later komt, tegen 12 uur komt ze mij ophalen. Ik rij met een busje achter haar aan naar Pauline in Jabeniţa, dan kan ik vanaf daar door naar het huis van Ilja. Ilja is daar ook, zo hebben we weer even een gezellig tijd met elkaar. 

Maar ik wil ook nog even aan de slag bij Ilja. En Pauline en Ilja gaan op zoek naar een hondje dat op straat is gezet  Pauline wil dit hondje graag ophalen en voor gaan zorgen

 De afgelopen dagen was het beestje nog te agressief, waarschijnlijk doordat het opeens voor zichzelf moest zorgen. Maar een paar dagen wat eten geven maakt het beestje al wat rustiger. Hopelijk gaat het ze lukken. Ik stap weer in de bus en rij naar Ilja's huis. Een beetje op goed geluk, ik heb geen exact adres, gelukkig heb ik als ik foto's maak mijn locatie aan staan dus kan op basis daarvan de plaats vinden. En ik vind het ook nog in 1 keer! 

'T is stiekem nog best koud en de lucht is flink vochtig (97%), dus hopelijk heeft het wel zin dat ik ga beitsen en dat het ook nog goed opdroogt. Uiteindelijk is de hele voorkant af en is de achterkant van het hek gedaan wat geschuurd is. En dan kap ik er ook mee, mijn voeten voelen inmiddels als klompen aan (heb zomerse klusschoenen mee anders werd mijn tas te zwaar, dus ja, wat verwacht je dan hè?). Maar het hek is er wel van opgeknapt. Hopelijk kan de rest ook nog gedaan worden voor het weer echt omslaat en het nog kouder wordt en/of gaat sneeuwen. Als ik mijzelf een beetje heb schoongepoetst en weer naar huis terug rij, spettert de regen een beetje op de ramen. Hopelijk zet de regen niet door, gelukkig wordt dat gebed verhoord. Thuis stap ik onder de warme douche, ik ben toch nog meer verkleumd dan ik dacht. 

Ondertussen heb ik berichtjes gekregen van Raymond, hij is met een vrachtwagentje en aanhanger onderweg naar Reghin en hoopt vanavond aan te komen. En ja hoor, tegen kwart voor acht is hij er, wat is hij blij dat hij er weer is. En ik ook, gezellig en goed om hem weer te zien. Nicolai komt er ook bij, hij is ook blij (wat een happy family hè 😜). We drinken met zijn drieën een bakje thee met cake. Toch lastig als er 2 geen roemeens kunnen en 1 geen Nederlands en geen Engels. Ik denk dat er toch 1 iets aan moet gaan doen 🙃, of zijn het waarschijnlijk dan 2 die er wat aan moeten doen? De tijd zal het leren... We praten even bij als Nicolai weer naar zijn eigen kamer is (ik klets wel veel hier geloof ik). Dan breng ik hem naar zijn appartementje (die hij deelt met Mattei), hij is moe van de reis. Ik loop nog even mee naar binnen maar ga dan terug. Het is bedtijd voor hem. 

Ik kruip lekker onder de dekens, schrijf mijn reislog en ga nog even een spelletje doen. Ne vedem maine!