E timpul să gătești

Om 8 uur was ik klaarwakker, dus maar hup mijn bed uit. Een keer op mijn gemak ontbijten is ook wel eens lekker. Daarna mijn presentatie voor de jongerenreis voor de zomer er bij gepakt en verder bewerkt. Rond 10 uur komt Ilja mij halen, we gaan nog wat klussen in haar huis. Helaas heeft het gisteren aardig geregend dus nu is het hout te nat om te beitsen. Als het nou droog blijft tot morgen kan ik misschien dan nog wat beitsen. Gelukkig zitten de kozijnen nog vol met beschermfolie, dus dat kan ik er dan wel afhalen. Aangezien het er al jaren op zit (de vorige bewoners hebben het gewoon laten zitten, ik denk dat ze van oranje met zwarte folie houden 😜), gaat het er niet meer zomaar van af. Dus maar met de föhn aan de slag. Mijn nagels zijn binnen no-time aan gort, dus dan toch maar voorzichtig een plamuurmes erbij gebruiken. Ondertussen ruimt Ilja het huis op. Als we klaar zijn ziet het er echt top uit! In ieder geval al een heel stuk bewoonbaarder (is dat een goed nederlands woord?).

Terug in de kerk lunchen we samen en bespreken nog wat opties voor de jongerenreis. Ondertussen is Angela ook gearriveerd en is ze druk bezig om sarmale te koken, een traditioneel roemeens gerecht. Samen met Edith maakt ze een flinke hoeveelheid. Voor Angela en haar vader, voor Edith en haar gezin, voor Pauline en Ilja, voor Nicolai en ook voor mij 😀. Ondertussen doe ik de afwas, haal ik nog wat benodigdheden voor haar in de winkel en snoep ik zo nu en dan wat van de zuurkoolbladeren. Terwijl de appelcake in de oven staat eten Angela en ik van de sarmale. Jammie, dat gaat er wel in!

Als iedereen weer weg is, plak ik nog folie op de ramen van de keuken. Angela wilde dat graag hebben, een mooi klusje voor mij dus. Dat oogt al weer heel anders. Daarna vind ik dat ik mijn koffie wel verdiend heb, dus met een bakje koffie er bij neem ik de presentatie nog een keertje door. Zo, dat is ook weer klaar. Nu mijn reislog nog en dan mogen de beentjes weer omhoog. 

Voor morgen staat er ook al weer wat in de planning dus vervelen is er nog niet bij. Wat een verschil met een aantal jaar geleden, toen ik ook een keer alleen was. Wat was dat pittig! Ik ben mijzelf toen echt toch tegengekomen. Maar nu kan ik er op zijn tijd toch best van genieten... is mijn burn out niet voor niks geweest 😜 😜 😜