Last minute

We staan om 8 uur klaar... maar waar we dachten te beginnen met stille tijd/tijd voor gebed, gaan we nu met het hele team naar de loods. Er is vanuit Nederland een vrachtwagen gekomen met goederen die naar de Oekraïne (Odessa) moeten. Er moeten nog wat spullen uit de loods in de vrachtwagen gezet worden en daarna gaat hun reis (samen met Raymond) door naar Odessa met waarschijnlijk een tussenstop voor de grens. Alle hens aan dek dus want ze willen zo snel mogelijk door. We staan dus met een groot deel van het team klaar bij de loods... en dan blijkt dat de vrachtwagen al vrij vol is. Er was gevraagd om een lege vrachtwagen zodat ze de loods leeg konden ruimen, het wordt steeds lastiger om met hulpgoederen de grens over te gaan en het zou jammer zijn als dit allemaal achter blijft. Omdat Raymond ook meegaat met zijn kleine vrachtwagen, kunnen we gelukkig nog wel het een en ander in de vrachtwagen laden. De regels zijn nu echter zo streng dat je met een kleine (niet officiële vrachtwagen van een bedrijf) niet alles kunt vervoeren. Laat dat nu betekenen dat er dus eerst matrassen en stoelen uit de grote vrachtwagen moeten. Vervolgens moeten we wachten op een heftruck die tegels in de vrachtwagen kan zetten, deze zijn voor een rehabiliteitsproject (of hoe je dat ook noemt). Ondertussen kunnen we wel een paar pakjes in de kleine vrachtwagen zetten maar daarna is het wachten geblazen. Een oefening in geduld dus. Het is -4° maar de zonkracht wordt wel steeds sterker, dus we proberen op die plekken te staan om een beetje op te warmen. En ja, we hadden dus nog wel tijd kunnen nemen voor bidden in de kerk. Maar dat is achteraf... Dan komt de heftruck er aan en kunnen we beginnen met het inladen van de tegels, dan de matrassen er weer in, het incontinentiemateriaal, dekens, schoenen, stoelen en winterjassen. Inmiddels is het al ruim 11 uur geweest als de vrachtwagens klaar staan voor vertrek. Iedereen gaat zo snel mogelijk weer naar hun eigen project toe.

Elizabeth en ik gaan vandaag met Lavi en Femke mee de wijk in. Eerst bidden we met elkaar voor we op pad gaan en dan gaan we eindelijk (😜) op pad. Overal waar we lopen krioelen de kinderen om ons heen, willen ze een knuffel en even aandacht. Er komt nog een man die ons aanspreekt. Hij was gisteren ook in de kerk en begint te vertellen over God en Het evangelie, over dat we één lichaam zijn als christenen. Hij heeft het wel begrepen, ik zeg dat hij een goede onderwijzer is, maar hij kan niet goed lezen zegt hij. Nou, zo te horen begrijpt hij het evangelie wel goed... enthousiast vertelt hij verder. We willen ook bij Eva langs die gisteren is gedoopt maar zij is niet thuis. Haar man is er wel dus heeft Lavi een gesprekje met haar man. Daarna door naar een meisje van 11 die ze vorige week op straat geprobeerd hebben aan te randen. Als we bij haar huis komen is haar moeder er niet en past ze op haar broertjes en zusjes. Ze lijkt sinds het gebeuren te leven alsof er niets is gebeurd maar ergens zie ik in haar ogen dat de glans er uit is... zo jong en dan overkomt je zoiets. Voordat je zoiets verwerkt hebt zal het niet mee vallen. Het ziet er ook niet naar uit dat de politie het echt heeft opgepakt. We mogen voor haar bidden, als jullie ook voor haar willen bidden dan graag. Het volgende gezin waar we heen gaan is familie van haar. De dochter is zwanger van haar derde (als ik het goed heb), ze woont samen met haar man, kinderen en vader en broertje in 1 huis. Haar moeder is een paar maand geleden overleden. Haar moeder was een gelovige vrouw, haar vader ging niet naar de kerk maar is gisteren wel naar de kerk geweest. En daar werd hij aangeraakt door God. Hij ging letterlijk onderuit. Bijzonder om hem daarover te horen vertellen. Hopelijk gaat hij hier ook wat mee doen in zijn leven. Ze willen wel naar de kerk komen, het lastige is alleen dat ze niet allemaal tegelijk naar de kerk kunnen. Ze zijn te bang dat er dan ingebroken wordt (en dat bv het hout voor de kachel meegenomen wordt. Dat geldt voor meer gezinnen. De vader en zijn schoonzoon zouden allebei wel wat willen werken in Nederland in de agri-cultuur om zo wat geld te kunnen verdienen. Op de terugweg gaan we nog bij iemand anders langs maar daar gaat de deur niet open. Onderweg komen we nog een vrouw van 76 tegen, Elterca  heet ze (zo verstond ik het). Ze heeft een heel rijtje aan gezondheidsklachten, en afgelopen kerst was er hout uit de kachel gevallen en is alles in die ruimte verbrand. Door de stress was haar bloedsuiker zo omhoog gegaan dat ze niet goed werd. Ze heeft niemand meer om haar heen, geen familie, niks. Gelukkig was er een jongen die het bij haar binnen weer heeft geverfd, maar ze moest alles wassen. Wat hier niet mee valt en zeker niet op die leeftijd. Ze wil graag even haar verhaal kwijt. We bidden voor haar (gewoon midden op de straat, vroeger zou ik nooit gedacht hebben dit ooit zo te doen). Ze krijgt een knuffel van Lavi waarbij ze toch even in tranen uitbarst. Daarna vertrekken we weer richting de kerk. Vol gedachten. We gaan samen met Lavi nog even naar een restaurantje en eten daar wat. Soep en aardappels met karbonade en kool (alles op zijn hongaars). Het smaakt prima, ook al is het half 4. Het scheelt wel weer koken. In de kerk stoken we de kachel op en gaan even lekker zitten. Alles even laten bezinken. 

Ilja en Pauline komen nog even langs om wat te printen, dus drinken we samen nog een bakje thee of koffie.  

Straks maar even voorbereiden voor morgen, voor het werkje voor de kinderen en voor de ladies night (in verband met het Daniel vasten zullen we wat andere hapjes en drankjes moeten bedenken dan dat we eerst hadden bedacht). Genoeg te doen dus! We beginnen met het voorbereiden van het werkje voor Selah, daar gaan we donderdag heen. Dat duurt tenslotte ook nog het langst voordat we daar heen gaan. Een goede planning is alles😜 😜 😜 !