Ea este soro mea!

Na een heerlijke nachtrust worden we wakker. De temperatuur is vannacht nog verder gezakt naar -10° maar we hebben er geen last van gehad. Na een ontbijtje lopen we naar boven, naar de kerkzaal. Het is er nog rustig maar langzamerhand komen er meer mensen aan. Zo komen er zelfs 32 (!) uit een busje gekropen, er gaan dus veel makke schapen in een hok. Leuk om zo weer veel bekenden te zien en te kunnen begroeten. En wat is er nou leuker om dan (toch wel een beetje trots) eindelijk in het beetje roemeens wat ik de afgelopen weken heb geleerd, tegen hun te zeggen dat Elizabeth mijn zus is: "ea este soro mea"... het klonk nog echt ook 😜 😀.

Vandaag is de dienst wat rumoeriger dan anders. Voor de dienst merk je het eigenlijk al aan het gebed door de Roma's. Alhoewel het voor de Roma's wel heel normaal is om luider te bidden dan wij gewend zijn. Na een korte inleiding is het de bedoeling dat er 2 volwassen gedoopt gaan worden, maar er komen wat mensen naar voren die ziek zijn of andere punten voor gebed hebben en voor zich willen laten bidden. Eeen jonge moeder (leek meer nog een meisje eigenlijk) vraagt of er voor haar man gebeden kan worden: hij ligt in coma en het ziet er niet goed uit. Er komen nu meerdere mensen naar voren en zo zijn we zo een half uur verder. Maar dan worden toch de 2 vrouwen gedoopt. De eerste die gedoopt wordt heeft best een strijd gehad. Zo mooi om te zien dat ze dan toch de stap heeft gezet om zich te laten dopen. De oudere vrouw is tot geloof gekomen nadat een jongen voor haar gebeden had en ze haar hart aan God gegeven heeft. Hij mocht mee helpen bij het dopen van haar. Wat zal dat bijzonder hebben gevoeld! Delbert vertelt daarna over Efeze 4 vanaf vers 7, over het verschil tussen mercy en grace, en dat we allemaal een gift hebben gekregen om daarmee het evangelie door te geven aan anderen. 

Na de dienst pakken we eerst even een broodje en besluiten we toch maar even een frisse neus te halen. Ik laat het centrum van Reghin aan Elizabeth zien, met dit weer (heldere lucht, lekkere vrieskou) ziet het er ook weer anders uit. Genieten zo samen, we hebben ook zat te bespreken over hier, over de dienst, stichting Phoneo, onze gezinnen. Voorlopig komen we dus nog niet naar huis. We besluiten penne te gaan eten, we kokkerellen samen en eten het op kantoor op. We nemen ons lesje roemeens op Duolingo (dat is een app om talen te leren) nog door want ja, we willen wel onze streak behouden 🤣🙊!

Er wordt even met het thuisfront gebeld, we appen nog wat en gaan nog even een rondje lopen. Dan is het wel bedtijd voor ons... noapte bună