Over maskertjes, kinderchampagne en nog veel meer

Vannacht wat minder geslapen dan anders, een paar keer wakker geworden omdat Roelie heerlijk sliep en dus lag te snurken. Uiteindelijk mijn dekbed en kussen maar opgepakt en naar een andere kamer gegaan die leeg stond en de deur van open was. Roelie was niet de enige die lag te snurken. Schuin tegenover ons lag Erik... daar kwam toch wel een raar geluid vandaan... mijn verpleegkundig instinct komt gelijk boven. Lag er nou iemand naar adem te happen of was dit "gewoon" snurken? Even aan de deur staan luisteren maar nee, het klonk te regelmatig daarvoor. Dus toch snurken... ik zal het hem vandaag vertellen, dan weet ie gelijk waarom er zo weinig bomen zijn op de bergen want dat vroeg hij zich af. Opgelucht kon ik naar bed gaan. Gelukkig viel ik snel in slaap, alleen miste Roelie mij wel vanmorgen bij het wakker worden. Ze wist natuurlijk niet waar ik was. 

Na het ontbijt nog even naar de kerk gegaan, er waren een paar aan het bidden. Allebei even de tijd genomen voor gebed waarna we ons bij de rest van de groep voegden. Ilja had nieuws over het transport, deze gaat namelijk pas vrijdag weg ipv donderdag omdat het andere transport pas zaterdag komt. Tegelijk met een nieuwsploeg van de EO die mee gaat om te filmen. Ze blijven dan waarschijnlijk ook een dag langer weg. Gerrit mag wel mee rijden maar alleen tot de grens. Esther kan helaas niet mee, waar ze best van baalde. Ze had er wel naar uitgekeken. Dat snap ik goed. Ons had het ook mooi geleken om er heen te gaan. Maar er is nu hier werk wat wacht...

Esther en Esmee blijven nog even op de kinderen passen, zodat Svetlana naar de school kan gaan. Gerrit en Roelie gaan met de bus langs kantoor om de schoenendozen nog te lossen en de rest gaat alvast naar het depot om te gaan sorteren.

Ik loop samen met de anderen naar buiten en doen het hek achter ons dicht. Ik hoor echter achter me een raar geluid, vervolgens gekreun en zie wat over de grond rollen... Blijkt Emma gestruikeld te zijn en met een aardige klap op de grond gekomen. Ze ligt eerst te rollen van de pijn maar na haar wat gekalmeerd te hebben lijkt het afgezien van de pijn aan haar borst mee te vallen. Omdat de rest me hoort roepen naar hun komen ze terug. We hijsen haar omhoog en kan ze toch weer verder na van de schrik wat bekomen te zijn.

Met de auto van Erik en de bus van Raymond rijden we naar het depot. Ik op de grond tussen de 2 stoelen in. Bij het depot eerst de vrachtwagens van het terrein afgereden, het busje er voor en uitladen maar. Ondertussen de sorteertafels weer opgebouwd, waarna het busje wordt uitgeladen (ongesorteerde artikelen komen niet de grens over). Het sorteren kan beginnen, het tempo zat er lekker in. De temperatuur begint al aardig te stijgen door het zonnetje, dus al snel staan we met rode koppies te puffen. Want iedereen was met het idee hierheen gekomen dat het koud zou zijn. Dus alleen warme kleding mee 😜.  Het duurt dus niet lang of we stonden in onze hemdjes te sorteren. Een stuk beter! Tegen 11 uur komen Esther en Esmee ook, samen met Nathalie, Ashley en Ilomo. Ashley komt wat kleding uitzoeken voor Casa Ana, en Ilomo komt helpen sorteren. Wat een harde werkster is zij. Van pauze houden heeft ze volgens mij nog nooit gehoord...

Inmiddels waren Gerrit en Roelie ook weer terug. Maar wij hebben toch echt wel even wat pauze nodig dus met zijn allen aan de koffie, thee of icethea (nou ja, ICEthea...). En Roelie moet toch eerst even een verhaal vertellen wat ze had meegemaakt. Ze gaat er speciaal voor staan! Nou, wij zitten natuurlijk op de punten van onze stoelen. Ze was samen met Gerrit aangekomen bij het kantoor waarbij Gerrit de bus dicht langs de kant zette. Heel netjes geparkeerd eigenlijk. Roelie vroeg zich af of ze er nog wel uit kon maar ze hoefde zich geen zorgen te maken, alles kwam goed zei Gerrit. Dus Roelie stapt uit... en stort vervolgens in de greppel die er naast lag. Onder de modder zat ze. Gerrit schrok best wel (Roelie ook natuurlijk), dat was niet de bedoeling! Hij hielp haar er gauw uit. Gelukkig kon ze zich op kantoor wat schoonmaken maar moest ze daarna wel zich verkleden bij de kerk. Gelukkig geen grote brokken gemaakt...

Er wordt smakelijk om gelachen. Ze vertelde het ook wel heel beeldend, dus dat kon ook niet anders. Daarna verder met het sorteren. Raymond, Reinier en Esmee gaan nog waterflessen van 5 liter halen, ze hadden nl nog een heleboel flacons in de bus liggen, dan konden de mensen zelf het water in de gezinnen verdelen over de flacons. Vandaag voor het eerst 2 dozen met medicatie, verbandmiddelen en hulpmiddelen zoals latex handschoenen enz kunnen inpakken. Eindelijk maar toch.

Regelmatig moeten we een korte pauze nemen vanwege de warmte. Misschien toch goed om vanmiddag even langs de winkel te gaan op zoek naar wat minder warme kleding. De jongeren gaan wat eerder weg want ze moeten nog wat schoolspullen kopen voor de kinderen van Svetlana, ze mogen vanaf morgen hier naar school. We ruimen samen de boel op. We zijn vandaag flink opgeschoten!

Roelie, Ilomo pakken de spullen in de bus die mee moeten naar Casa Ana en de kerk,  en sjouwen ze vervolgens de kerk in. En dan op naar Takko, de kledingwinkel. Helaas geen korte broeken, maar wel een topje gescoord. Duur is het hier niet in ieder geval.  We gaan gelijk langs Kaufland voor spulletjes voor de meidenavond. We krijgen namelijk een steeds vollere planning. Morgen gaan Roelie en ik mee naar de huiskring in Petelea, vrijdagavond eten bij Gina, zondagmiddag lunchen bij Nathalie... we komen tijd tekort! 

Bij thuiskomst Alina komt haar nieuwe setje showen, helemaal blij ermee. Leuk om te zien. Gerrit, Esther en Esmee zijn aan het koken. Dat ruikt erg goed, aardappels, wortels, doperwten, speklappen en kip... mjam! De kinderen van Svetlana lusten dit ook dus die schuiven allemaal aan. Wat een gezellige boel zo! Alleen Reinier niet want die vast vandaag. Wisten jullie trouwens dat er een afwasmachine in de keuken stond? Nou, wij niet dus... hebben we de hele tijd met de hand afgewassen! Ach, eigenlijk was het ook wel gezellig hoor.

Na het eten maken wij de spulletjes klaar voor de meidenavond. We maken het gezellig op onze kamer en dan halen we ze op. De jongens zijn het er niet mee een dat ze niet mee mogen doen. Ze proberen door het doucheraam te klimmen, de sleutel van de deur te pakken te krijgen, door de ramen van de kamer te kijken. Maar we zijn onverbiddelijk, geen jongens op de kamer. Het is meidentijd! 

We beginnen met een scrub en daarna een maskertje. Svetlana vindt het nog lastig om alles los te laten en niet zelf mee te helpen maar algauw zit ze te genieten, samen met de meiden. Ze praten honderduit met elkaar, helemaal ontspannen. En wij? Wij geven elkaar een vette knipoog. De avond is nu al geslaagd! Onder het genot van stukjes chocola en chips genieten we. Na het maskertje en een crème komt het voetenbadje tevoorschijn. Lekker met een badzout met koffie en chocolade geur en kruiden. Ook de voeten worden heerlijk ingesmeerd. En dan moet de champagne ontkurkt worden. Een echte roze fles met kinderchampagne, speciaal voor Sophia die het helemaal het einde vindt. We lachen om de knal (gelukkig geen gat in het plafond) en proosten met de knalroze en mierzoete champagne. Daarna moeten ze toch echt weg, want de kinderen mogen morgen naar school dus moeten er op tijd uit (7.30 uur). We geven elkaar nog een knuffel, Alina wil me bijna niet loslaten... 

Wij ruimen met een glimlach om de mond de kamer op. Voor herhaling vatbaar!

Nu snel nog de blog schrijven en de foto's er bij zoeken. Ik had niet verwacht dat ik nog zo'n lang verhaal te vertellen had. En dan heb ik nog niet eens alles verteld. Ik zal jullie besparen hoeveel dozen we hebben ingepakt, versleept, gediscussieerd met elkaar over hoe iets moest of niet moest gaan. We waren het niet altijd met elkaar eens. Maar we konden elke keer na het aangegeven te hebben gewoon weer verder met elkaar. We hebben een groep met heel verschillende, maar allemaal mooi mensen.

En samen hebben we het goed.