Het zout der aarde

Vandaag is het zaterdag dus zijn we vrij. We kunnen uitslapen tot ongeveer half 10, behalve Martin en André want die gaan boodschappen halen bij de lidl. De toppers. We krijgen dus een heerlijk vers ontbijtje! We hebben met elkaar besloten om vandaag naar Sovata te gaan om daar lekker te zwemmen/drijven in het zoutmeer (Lacul Ursu) wat te wandelen en souveniertjes te bekijken. Dat laatste komt er niet van, maar dat geeft niet. We hebben een gezellige tijd met elkaar, met mooie gesprekken met elkaar. Zo mooi om elkaar nog beter te leren kennen, te zien hoe we groeien deze week... Gedurende de dag vliegen soms de flauwe grappen over de tafel, nemen we bepaalde uitspraken met een korreltje zout, maar hebben we het ook over dat we het zout der aarde moeten zijn zonder zoutloos te worden…

Op de terugweg komen we langs een orthodox kerkje, we gaan er even kijken. Net als we weg lopen komt er een oudere man langs en hij geeft aan dat we wel even in de kerk mogen kijken. Het is een kerkje uit 1937, de man vertelt heel enthousiast. Martin vertaalt wel even, of het altijd waarheidsgetrouw was, is de vraag. We geven de man nog een gift, waarop hij ons alle kaarsen wil geven. Gelukkig kunnen we hem duidelijk maken dat we geen kaarsje willen branden maar dat het voor zijn kerk is 😀.  

'S avonds sluiten we de avond met elkaar af met een korte overdenking en nemen we nog even het programma door van de komende 2 dagen. We doen nog wat spelletjes, kletsen nog wat. Alweer een dag voorbij. Het gaat zo snel... veel te snel...