Molyvos: dag 8

Oh, uitslapen tot half 8, 8 uur... toch wel lekker. Alhoewel ik toch elke keer met mijzelf overleg of ik toch naar het kamp zal gaan of naar de dirt road. Maar ik heb Martin beloofd om ook goed voor mijzelf te zorgen. Dus vooruit, ik doe het niet. En heb dus tijd om tijd door te brengen met de mensen die ik ontmoet. Signa, een volunteer die bij Starfish helpt voor 1 maand. Daarna een 2e sleutel geregeld voor de slaapkamer. Ze hebben de hele boel op de kop gezet voor mij. Even gepraat met de hotel eigenares over Lesbos, de vluchtelingen, en hoe het voor hun is. Voor hun best spannend. Ze zaten de laatste jaren nog wel vol, maar hebben nu nog maar 13 reserveringen voor het hele seizoen (april-oktober). Voor hun dus best spannend of ze het volhouden. En zo zijn er heel veel op het eiland. Door de vluchtelingen stroom blijven veel vakantiegangers weg terwijl het hier de bron van inkomsten is. En nu even aan de cappuccino op een terrasje. Heerlijk uitzicht over de zee. Over een kwartier een afspraak met een man die allerlei artikelen maakt van de bootjes die aan land komen. Een deel van de opbrengst gebruikt hij voor de vluchtelingen. Zo dus maar eens op zoek gaan. Achter mij zitten 4 oude mannen te kaarten. Zo gezellig! Maar tegelijkertijd is dit allemaal zo onwerkelijk omdat andere mensen een zware tocht moeten ondernemen voor een eigen veilig plekje.
Vervolgens een espresso gedronken bij Yiorgos. Hij maakt bootjes en ikonen van afval van de vluchtelingboten, zowel van rubber als van hout. Een hele tijd met hem gesproken over wat en waarom hij dat doet. Wat het doet met Lesbos, Griekenland enz. Zijn opa en oma zijn oorspronkelijk ook vluchtelingen, en met een bootje overgestoken. Als ik het goed begrepen heb rond 1923. Zijn oma was tijdens de vlucht zwanger van zijn moeder. Zij is nu 93 jaar. Toen de hele vluchtingenstroom langs kwam afgelopen jaar, stond ze met haar loopt (ze had haar heup in de zomer gebroken) langs de weg om zelfgebakken fried cheese uit te delen. De tranen stroomden over haar wangen aldus Yiorgos. Een bootje gekocht. Een deel van het geld gaat naar de vluchtelingen. Om 12:30 uur kwam de nieuwe groep aan. Henk (mijn neef) ook. Gezellig! Wel een erg relaxed dagje zo, maar wel met allerlei verhalen. Ik voel mij bevoorrecht om zoveel verschillende mensen te mogen ontmoeten. 'S middags een beetje rondgehangen bij het hotel. Bij de zee gezeten, gekletst met een andere vrijwilliger en met een Grieks jongetje (ongeveer 3 jaar) stenen in het water gegooid. Aftellen en gooien, hij in het Grieks, ik in het Engels...

Na de meetings en eten samen met Björn bereikbaarheid en nachtdienst op het IRC kamp. De kacheltjes blijken vandaag opeens verdwenen te zijn en komen ook niet meer terug. Daarvoor in de plaats is een warmtekanon gekomen. Maar wat maakt dat een herrie (als hij na lang proberen door iemand van het kamp aangaat). Dus voordat we gaan slapen doen we hem maar uit. Nu is het afwachten op wat komen gaat...