Ministry training

Om 8 uur vanmorgen werden we verwacht in het leslokaal. Ronald Wolthuis startte met een training voor het team: ministry leadership training. 

Als het goed is, is je ministry een reflectie van je waarden, je eigen identiteit in Christus en die mag je ook uitdragen, beschermen en er voor zorgdragen omdat het laat zien wie je bent. Mensen weten vooral wie je bent om wat je doet. Wat je zegt of te vertellen hebt mag dan daarop volgen. Wat je doet moet In lijn zijn met wie je bent, dan wordt het integer en geeft het vertrouwen bij de ander. Stel jezelf eens de vraag: Wat zien anderen als ze naar mij kijken? En dan stappen we vanuit het eigen individu naar de (samen)werking van het team.
Wat is de voetafdruk van je team?  Wat is het doel of verlangen van je team en hoe trek je daarin samen op? Wat is jouw rol in het team of van jou als leider. De kern is dat we naar het voorbeeld van Christus elkaar en onze omgeving mogen dienen. God wil ons gebruiken voor Zijn werk, zijn we daar bereid toe, ook als het ons buiten onze eigen comfort zone brengt?. Hij wilde niet alleen werken, Hij schiep de wereld ook niet alleen, maar samen met Zijn Zoon en de Heilige Geest. Zo moeten wij ook niet alleen werken...maar mag ieder teamlid met zijn eigen gaven en talenten zich inzetten voor Zijn opdracht.

Het gaat te ver om de hele training hier te herhalen (dan zijn jullie ruim 2 uur verder 😉). 

Aansluitend werd er gebeden om Gods leiding, om de Heilige Geest, werd er gebeden voor elkaar... en voor ons. Je voelde de aanwezigheid van de Heilige Geest. Dat Hij aan het werk was. Dat God ook door anderen heen ons vertelde dat Hij met ons aan de slag wil en plannen voor ons heeft. Waar en hoe? Nog geen idee, maar Hij maakt ons wel stapje voor stapje daartoe bereid. Ook bijzonder om dan te horen dat iemand (die ik zelf niets had verteld) wist dat ik een burn out had, ik op een kruispunt stond en dat ik nog dingen moet ontdekken in mijn leven (maar eigenlijk wel weet), die opgeruimd moesten worden. Voor Martin werd uitgesproken dat God aan het werk wil met zijn kennis en leiderschap. Het doet veel met ons... zet je weer stil bij waar we mee bezig zijn... Wat even uit je eigen comfort zone treden al niet kan doen en je in staat stelt om weer te groeien.  We kunnen het iedereen van harte aanbevelen!

Vanmiddag heeft Martin wat klusjes gedaan met  Nicolai en heb ik op kantoor geholpen met kleding sorteren. Dat was wel nodig (zie foto), zeker omdat er binnenkort nog 3 transporten komen met materialen.

Voor vanavond waren we uitgenodigd bij een huiskring in Petelea. Ilja, Anni, Narcis, Martin en ik aten met 14 vrouwen en 5 à 6 kinderen in de keuken. Deze was ongeveer 14/15 m2, de stoelen stonden rondom en in 3 rijen, er kwamen nog een paar binnen dus werd er ergens nog een bankje vandaan gehaald. Eén meisje gaf ondertussen haar kind de borst en had nog 2 kindjes bij haar zitten. We begonnen de avond met een maaltijd (aardappelpuree en worstjes) die Narcis had gekookt (Narcis is een man). Hierna werd er een flinke Mobil box tevoorschijn gehaald, zodat ze via bluetooth mbv de ipad van Ilja samen een lied zongen, "Evanghelia are putere" van Rugul Aprins (zoek maar eens op op youtube). Ze zongen goed mee met zijn allen. Het geluid werd flink aangezet, ook al zaten we dicht bij elkaar! Een van de meisjes zou wel even meehelpen en alle knoppen werden goed omhoog gezet/gedraaid (werd even later toch maar ietsjes zachter gezet). Na nog een paar liederen kreeg Martin de gelegenheid om wat te vertellen. Aangezien Narcis de studie zou doen, hield hij een korte inleiding over dat ze uniek mogen zijn in Christus en dat ze geliefd zijn. Om hun identiteit te versterken mogen ze stappen in vertrouwen zetten.  Dat werd geïllustreerd door ze uit te dagen een dubbelzout dropje te proberen. Eerst werd er voorzichtig gereageerd maar na 2 vrouwen wilde de rest ook wel. Maar dat was toch echt iets wat ze niet gewend zijn, hahaha... er waren er maar 2 die het dropje ook echt op aten, de rest wisten niet hoe gauw ze het uit moesten spugen 😀.
Hierna deed Narcis de studie. Na afloop van het gebed was er nog een vrouw die vertelde dat haar vader afgelopen zondag was overleden en dinsdag was begraven. Ze had het er best moeilijk mee (gelukkig geloofde haar vader wel dus wist ze waar hij heen ging). Verder vroeg het meisje of er voor haar jongste 2 kindjes gebeden konden worden omdat ze 's nachts zo onrustig sliepen. Het is hier heel normaal om voor zulke alledaagse dingen te bidden. Daar zouden wij nog wel een voorbeeld aan kunnen nemen in Nederland! Ik had graag nog een foto gemaakt van het groepje met de keuken (heerlijk gifgroen geverfd en groene kastjes en op de rest van de muren zat witte glitterverf) maar kon het niet over mijn hart verkrijgen vanwege de goede sfeer. Het zou waarschijnlijk afbreuk doen aan het moment.

Om 20 uur waren we weer terug bij de kerk. We hebben samen de afwas opgeruimd en onder het genot van een kopje koffie en een chocolade(!)koekje deze blog geschreven. Nu alles laten bezinken en even genieten van de rust.

Het was weer een volle dag, weer zo anders dan gisteren. We genieten allebei en zijn blij dat we hier op deze manier kunnen helpen...